Wie: Jolanda Kuiper (46), eigenaar Kinderopvang Eigen Wijs in Zwolle, getrouwd met Johan. Diagnose: kinderloosheid. Is nu moeder van Marnix (5).
Artsen vertellen haar dat ze kinderloos zal blijven, maar daar neemt Jolanda Kuiper geen genoegen mee. Ze vaart haar eigen koers.
“Ik ben geboren met een open buik en onderging als kind talloze buikoperaties. Dat ik waarschijnlijk nooit moeder zou worden, werd me al vroeg bijgebracht. In die tijd was ik te jong om te begrijpen wat dat betekende, maar toen ik achter in de twintig was, begon het te wringen. Ik had een leuke relatie met Johan en mijn kinderwens wakkerde aan. Vooral toen mijn zus in verwachting raakte, had ik het moeilijk. Ik herstelde van opnieuw een zware buikoperatie en de artsen hadden me wederom verteld dat kinderen krijgen voor mij te gevaarlijk was.”
“Met het groeien van de buik van mijn zus, groeide mijn verdriet. Ik sprak mijn artsen er nogmaals op aan: waaróm mocht ik dan geen kinderen krijgen? Wat waren precies de risico’s? Een duidelijk antwoord kreeg ik niet. Ik besloot me te laten onderzoeken in een ander ziekenhuis en daar durfden de gynaecologen het wel aan me te helpen bij mijn kinderwens. Vanwege mijn buikproblemen werd het ivf. Dat vond ik prima, want tegen alle verwachtingen in zou mijn droom uitkomen. Ik werd moeder! Dertig terugplaatsingen en bijna tien jaar verder was ik nog niet zwanger. Toch verloor ik nooit de moed.”
Roes van verwachting
“Misschien stak ik mijn kop in het zand, misschien was ik naïef. Maar juist daardoor heb ik alle hormoonbehandelingen, onderzoeken en mislukte terugplaatsingen goed kunnen doorstaan. Ik leefde in een roes van verwachting: wij zouden een kindje krijgen, ik wist het zeker! Ondertussen tikte de klok genadeloos verder en toen ik de veertig naderde, werd ik nerveus. Een vriendin die ook vruchtbaarheidsproblemen had, wees me op een particuliere gynaecoloog in Leeuwarden. In zijn praktijk kon meer dan in de meeste Nederlandse ziekenhuizen. Ik ging ernaartoe en was verrast door zijn aanpak. In plaats van een algemeen protocol te volgen, richtte hij zich op mij als persoon. Voor het eerst voelde ik me gehoord. In samenwerking met een kliniek in Duitsland kreeg ik een behandeling die hier nog niet was toegestaan. Na twee keer proberen was ik zwanger. Onze Marnix was in de maak!”
Kwalijk
“Het werd geen onbezorgde zwangerschap: mijn nieren begaven het bijna en volgens prenatale testen leek onze baby in eerste instantie niet gezond. Ook de bevalling was heftig: Marnix werd met veel geweld uit me gehaald. Toch deerde dat me weinig, want op mijn buik lag waar ik het allemaal voor had gedaan. Ik was meteen verschrikkelijk verliefd op onze zoon.”
“Inmiddels is Marnix al vijf en kerngezond. Nog iedere dag besef ik hoe blij ik met hem ben. Tegelijk ben ik ook teleurgesteld in de Nederlandse vruchtbaarheidsgeneeskunde. De wachttijden zijn lang, er kan en mag een hele hoop niet en alles draait om geld. Daarnaast vertellen de gynaecologen in Nederland vaak niet over de mogelijkheden in het buitenland. Ik vind dat kwalijk. Als ik eerder van het bestaan van de kliniek in Duitsland had geweten, was Marnix misschien geen enig kind geweest. Daarom wil ik het wel van de daken schreeuwen: ga niet klakkeloos uit van wat artsen zeggen. Bewandel je eigen weg, informeer je breed, wees kritisch, blijf zelf nadenken, neem zelf initiatief en maak zelf keuzes. En wil een arts niet meewerken aan een behandeling die jij voor ogen hebt? Zoek dan een arts die dat wel doet. Desnoods in het buitenland.”
De particuliere praktijk in Leeuwarden is inmiddels uitgegroeid tot een vruchtbaarheidskliniek. Meer informatie: nijbarrahus.nl