In haar jeugd klauterde Antoinette graag in bomen. Later beklom ze in het bedrijfsleven de carrièreladder. Nu is ze terug in de natuur. Als boomhuttenbouwer geeft ze kinderdromen vorm. En werkt ze aan haar eigen welbevinden. “Ik neurie de hele dag.”
“Het begon elf jaar geleden met een voorstel van mijn moeder. Zij had in een winkel een houten speelhuisje gezien. Was dat misschien leuk om voor Olivier en Berend te kopen? Ik keek eens naar de tuin. In het midden stonden vier bomen. Voordat ik het wist, zei ik: ‘Nee, ik ga een boomhut bouwen!’ Het kwam uit de grond van mijn hart. Ik ben eigenzinnig, handig en niet bang. Als ik er vertrouwen in heb dat ik iets kan, doe ik het. Ik ben altijd van de ingenieuze bedenkinkjes geweest. Op mijn twaalfde timmerde ik een discobar. Met een vriendin draaide ik op feesten. Dat hebben we tien jaar gedaan. We gingen er helemaal voor. Ook met de boomhut was er die bezieling. Elk weekend was ik bezig. Eerst boeken bestuderen, denken, tekenen, meten. Een timmerman maakte het platform. Ik bouwde zelf het huisje erop. Wat een voldoening toen de jongens er na al die maanden in konden spelen.”
Legerbroek en werkschoenen
“Ik heb niet op het houtbewerkingscollege of iets dergelijks gezeten. Toen ik klaar was met de middelbare school, ging ik bedrijfseconomie studeren. Daarna maakte ik carrière in het bedrijfsleven, waar ik verschillende account- en recruitmentfuncties had. Ik zat al een tijdje bij Capgemini. Bij die organisatie verander je om de twee jaar van baan. Dat zit eigenlijk niet in mijn aard, ik doe liever iets voor langere tijd. Bij de volgende job switch, zo rond mijn veertigste, besloot ik mijn hart te volgen. Ik had het best naar mijn zin op mijn werk, maar ik had inmiddels ervaren wat me nóg gelukkiger maakte: boomhutten bouwen. Dat ik het roer omgooide had niks te maken met een midlifecrisis. Het was pure passie. Daar wist ik mijn omgeving al snel van te overtuigen. Toen ik ook nog eens succesvol bleek, vonden ze het ronduit geweldig. Wanneer mijn moeder nu nieuwe mensen ontmoet, vertelt ze maar wat graag wat haar dochter voor de kost doet. En mijn zoons kunnen zich er ook wel in vinden. Berend vertelde laatst dat een klasgenootje me ‘een coole moeder’ had genoemd, nadat hij me in legerbroek en op werkschoenen had gezien. Ik vind het leuk dat ze door mij inzien dat niet iedereen in een duur pak naar kantoor hoeft te gaan.”
Brullen uit het autoraam
“Door het bouwen van boomhutten maak ik mijn lichaam sterk en gezond. Sjouwen, zagen, timmeren, trappetje op, trappetje af. Ik verbrand veel als ik zo fysiek bezig ben. Maar het geestelijk welbevinden is voor mij het belangrijkst. Het creëren doet iets met me. De stapel hout die er bij de start ligt, en de hut die er na ruim een week staat. Het grootste deel van de tijd werk ik alleen en dat is meditatief. Ik neurie de hele dag. In mijn hoofd verwerk ik van alles, maar ik word er niet door afgeleid. Een toestand die te vergelijken is met dromen. Heerlijk om telkens weer in een ander groen paradijs te werken. De natuur geeft me rust en tegelijkertijd energie, zelfs als het slecht weer is. Na een hele dag in de regen draaide ik een keer op de terugweg mijn autoraampje open en brulde ik: ‘Joehoooeeee!’ Kicken! Andere energiegevers zijn vrijheid en het vertrouwen van mijn klanten. Dat hun kinderen in mijn creatie mogen spelen. Het is goed voor een mens om dat te voelen, daar ben ik heel dankbaar voor. De waardering blijft natuurlijk ook leuk. Het is fantastisch om bij elke oplevering weer die ‘ooohs’ en ‘aaahs’ te horen.”
www.boomhutbouwen.nl
Wie: Antoinette Blok (47)
Woonplaats: Bilthoven
Moeder van: zoon Olivier (15) en zoon Berend (13)