Wie: Elise Blesgraaf (61), samenwonend, logopedist, spreek- en zangstemcoach – Zingen voor je Leven
Al op jonge leeftijd wist Elise dat ze wilde werken met stemmen. Nu begeleidt ze samen met dirigent Carole Kroese twee koren van Zingen voor je Leven, speciaal voor mensen die direct of indirect met kanker te maken hebben.
“Ik hoor zoveel in een stem. Er kan bijvoorbeeld iets in de weg zitten als mensen praten of zingen, zoals een opgekropte emotie uit het verleden. Vaak weten mensen niet eens wat er qua klank in ze zit. Als ze dat volume voor het eerst horen, kan dat confronterend zijn en emoties oproepen. Iemand laat dan letterlijk voor het eerst zijn stem horen.”
“Bij Zingen voor je Leven begin ik altijd met een meditatie, nog voordat we starten met zingen. Iedereen is dan even muisstil en naar binnen gekeerd, voordat het kabaal kan losbarsten. Toch kan het opzoeken van die stilte ook heel confronterend zijn. Ik werk met mensen die hun lichaam soms helemaal niet meer vertrouwen, daar moet ik dan ook voorzichtig mee zijn. Soms komen ze namelijk helemaal niet in een stilte terecht, maar in een enorme herrie door alle nare herinneringen die de ziekte met zich meebrengt. Toch merk ik dat door de meditatie mensen zich gaan verbinden. Met elkaar, maar ook met in het moment zijn, ook al is het maar heel even. Vervolgens bouw ik het geluid rustig op met wat stemoefeningen en het losmaken van het lichaam voor zover dat kan.”
Verbinding en heling
“In het koor zingen we meerstemmig en daarmee zie ik altijd een klein wonder gebeuren. Ik zie dat de koorleden de kracht van hun eigen stem ervaren en hoe deze onderdeel uitmaakt van een groot en sterk geheel. Het is een gevoel van harmonie met elkaar waarin gezamenlijk klank wordt gemaakt. Onderdeel zijn van zo’n geheel geeft een heel vervullend gevoel: ik ben niet alleen. Ik begeleid de koorleden om qua klank naar elkaar toe te komen en een geheel te kunnen vormen. Niet alleen door de gezamenlijke tekst, maar ook door de verbinding op te zoeken in de melodie.”
“Wat ik ook zo bijzonder vind, is dat ik merk dat tijdens het zingen het lichaam op een andere manier wordt ervaren. Het is niet meer alleen drager van de ziekte, maar ook een lichaam waar je met elkaar plezier aan kunt hebben. Het is mooi om te zien hoe de koorleden door te zingen hun zorgen en pijn even lijken te vergeten. Ik zie dat gebeuren: iemand komt bedrukt binnen en naarmate de repetitie verloopt, staat hij vol overgave, hoopvol te zingen.”
“Het gaat bij Zingen voor je Leven dan ook niet om de prestatie, maar om de gezamenlijke beleving. Iedereen mag lekker uitzingen en zijn of haar hart volgen. Ik wil voelen wat het koor zingt. Het vraagt wel veel energie natuurlijk. Het is een grote groep waarin van alles gebeurt qua emoties, die ook af en toe overstromen. Het is beladen, maar ik voel me bevoorrecht dat ik hieraan mag bijdragen. Het voelt als een warm bad.”