• Skip to main content
  • Skip to primary sidebar

MixCom ContentMixCom Content

Creatieve specialisten in Design, Content en Digital

Doorliggen

Hoe merk ik het?

  • Beschadiging van de huid ten gevolge van langdurige druk of schuifkrachten
  • Variërend van lichte roodheid tot diepe en grote huiddefecten

Hoe werkt het?

    Met spreekt van doorliggen of decubitus bij een beschadiging van de huid door druk- of schuifkrachten op de huid. Decubitus wordt ingedeeld in een viertal stadia: in stadium één is er alleen sprake van een niet wegdrukbare roodheid, in stadium twee van een oppervlakkige beschadiging van de huid met oppervlakkige wondjes of blaarvorming. Van stadium drie wordt gesproken indien zich wonden (ulcus of ulcera) gaan vormen tot in het onderhuidse weefsel. En bij stadium vier is er sprake van een diep ulcus of diepe ulcera tot op het bot, pees of gewricht. Doorliggen en vooral doorligwonden kunnen zeer pijnlijk zijn.

Hoe ontstaat het?

    Doorliggen of decubitus ontstaat doordat de huid en het onderhuidse weefsel worden samengedrukt tussen de botten en de onderlaag. De kleine bloedvaten in het onderhuidse weefsel worden daardoor dichtgedrukt. De zuurstof- en energievoorziening komt in gevaar. Als de druk op de huid te lang duurt en zeker als de conditie van de huid slecht is zal deze langzaam maar zeker gaan beschadigen. Droogheid van de huid, langdurig contact met urine of ontlasting en een slechte voedingstoestand zijn factoren die de conditie van de huid nadelig kunnen beïnvloeden. Decubitus komt vooral voor op plaatsen waar tijdens liggen of zitten veel druk of wrijving ontstaat zoals op de schouderbladen, de stuit en zitbenen, de heupen, de hielen en de enkels. Veelal zal dit alleen gebeuren bij mensen die bedlegerig zijn, zoals tijdens ziekte of na een operatie of langdurig in een (rol)stoel moeten zitten.

Hoe ga ik er zelf mee om?

    De belangrijkste maatregel ter voorkoming van decubitus is het zoveel mogelijk vermijden van druk en wrijving op een plaats. Een goede en afwisselende lig- en zithouding, door iedere twee tot vier uur te veranderen van zij, zo mogelijk op de buik te gaan liggen en tijdens langdurig zitten proberen af en toe te verzitten of (met hulp) te gaan staan, zijn hierbij van groot belang. Onderuit zakken in bed of stoel, schuiven en trekken evenals plooien of andere onregelmatigheden in bed of zitkussen moeten worden vermeden. Bij incontinentie voor urine of ontlasting of sterk transpireren moet regelmatig worden verschoond. Een gezonde, eiwitrijke voeding is belangrijk. Decubitus wordt in het algemeen verzorgd en behandeld door een wijkverpleegkundige van de thuiszorgorganisatie, meestal in overleg met de huisarts.

Hoe gaat de arts er mee om?

    Bij koorts en/of een toenemend ziektegevoel in combinatie met decubitus is het verstandig de arts te waarschuwen. Soms kan namelijk het omringende gezonde weefsel of het onderliggende bot gaan ontsteken (osteomyelitis) en bij uitzondering kan ook een bloedvergiftiging (sepsis) ontstaan. In stadium één wordt meestal nog geen specifieke therapie toegepast. Er moet zorgvuldig worden gelet op de bovengenoemde maatregelen en adviezen ter voorkoming van decubitus. Bij een droge huid kan wel een vochtinbrengende zalf, zoals lanettecrème, worden gebruikt. In stadium twee, drie en vier hangt de behandeling af van het aspect van de huidbeschadiging of het ulcus of er sprake is van een ontsteking in of een infectie rondom de wond of er zich dood (necrotisch) weefsel in het ulcus bevindt en of de wond droog of nattend is. Necrotisch weefsel zal meestal worden verwijderd. Het voert te ver om hier alle mogelijke behandelingsmethoden te vermelden. Vaak wordt er gebruik gemaakt van eigen, mede door eigen ervaringen ontstane, behandelingsprotocollen. Bij ernstige decubitus zal de wijkverpleegkundige regelmatig, soms dagelijks of meermaals per dag langskomen om de doorligplekken te behandelen. In een enkel geval zal uw huisarts verwijzen naar of overleggen met chirurg, huidarts of verpleeghuisarts. Vooral indien er sprake is van uitgebreide necrose of indien er ondanks optimale behandeling na enkele weken nog geen verbetering is opgetreden.

Vorige bericht Diarree
Volgende bericht Galblaasontsteking

Doorliggen

Divertikels zijn uitstulpingen van de dikke darm. Ze zitten vooral in het laatste deel van de dikke darmen (links in de buik) en ontstaan pas op latere leeftijd (na het vijftigste jaar). Vrijwel iedereen krijgt ze in zekere mate. Bij de meeste mensen leidt dat niet tot klachten.

Vorige bericht Crohn
Volgende bericht Eierstokkanker

Doorliggen

Doorliggen is een huidbeschadiging die ontstaat onder invloed van langdurige druk, bijvoorbeeld bij iemand die voortdurend in dezelfde houding in bed ligt of in een rolstoel zit.

Door de constante, gelijkmatige druk wordt de bloedsomloop zodanig belemmerd dat het weefsel geen zuurstof en voeding krijgt en daardoor afsterft. Kwetsbare plekken zijn de hielen, ellebogen, heupen, stuitje en schouderbladen. Als er niet op wordt gelet, kan doorliggen binnen een paar dagen gebeuren. Aanvankelijk is de huid alleen rood en pijnlijk. Later kan de huid gaan zweren of er kunnen grote, open wonden ontstaan. De afstervende huid wordt zelfs zwart.

Zelf doen tegen het doorliggen

Controleer de huid dagelijks en was deze regelmatig met koud water. Wrijf niet op de kwetsbare huiddelen, maar beklop ze. Droog de huid daarna goed af, dep de kwetsbare plekken voorzichtig. Houd de onderlaag van het bed glad en droog (geen kruimels) of gebruik een schapenvacht. Verschoon het bed vaak, vooral bij veel zweten of incontinentie. Wissel zo mogelijk vaak van ligging of houding in bed of stoel.

In situaties waarbij doorliggen optreedt of dreigt, is controle van een arts belangrijk.

Voedingsadvies

Voedsel dat rijk is aan vitamine E is aan te bevelen. Er zit veel vitamine E in plantaardige oliën, zoals tarwekiemolie.

Vorige bericht Ringworm
Volgende bericht Fistel

Doorliggen

Zonder dat u zich ervan bewust bent, ligt u nooit stil in bed; ook zit u nooit lang stil op de stoel. Deze rusteloosheid is een beschermende maatregel van het lichaam om doorliggen of decubitus te voorkomen.

Doorliggen is een huidbeschadiging, een vorm van weefselversterf, die ontstaat onder invloed van langdurige druk, bijvoorbeeld bij iemand met verlammingsverschijnselen of gevoelloosheid die voortdurend in dezelfde houding in bed ligt of in een rolstoel zit. Daardoor worden de kleine aderen beschadigd, zodat het weefsel ter plaatse verstoken blijft van zuurstof en voeding en daardoor afsterft. Een dergelijk proces kan zich al in enkele dagen voltrekken. Typische doorligplekken zijn: hielen, ellebogen, heupen, stuitje en schouderbladen.

Het spreekt wel haast vanzelf dat in situaties waarbij doorliggen optreedt of dreigt, de patiënt onder controle van een arts staat of wordt gebracht. In overleg met de arts kunt u desgewenst een natuurlijke behandeling kiezen. Deze kan bestaan uit algemene maatregelen, zoals het regelmatig wisselen van de ligging in bed of de houding in de stoel, het gebruik van een schapevacht (om op te liggen of te zitten), het glad strijken van de plooien in de lakens waarop de patiënt ligt, het drooghouden van de huid en het zorgen voor een voldoende eiwitrijke voeding. Ook voedsel dat rijk is aan vitamine E is aan te bevelen.

Er zijn enkele natuurlijke geneesmiddelen die bij doorliggen kunnen worden gebruikt.

Crème Bioforce
wordt uitwendig gebruikt om er de plekken die gevaar lopen dun mee in te wrijven.

Geriaforce
(3x daags 15-20 druppels) verbetert de doorbloeding van de huid doordat het de 'stroperigheid' (viscositeit) van het bloed vermindert.

Vorige bericht Diarree
Volgende bericht Dysbacteriose

Bron

NaamDe 100 beste tips van Dr. Vogel
Datum©1996 Uitgeverij Mix Media B.V.
URLhttp://www.mixmedia.nl
ISBN9075690010

Primary Sidebar