Geef Sabine, Carola en Carolien een duwtje in de goede richting. Zodat zij in 2009 kunnen bereiken wat zij wensen.
“Hoe overtuig ik anderen?”
Sabine van der Schelde (36) uit Kats is moeder van Björn (8) en de tweeling Brent en Boaz (5). Net als iedere moeder wil ze dat haar kinderen gezond eten en weinig snoepen. Toch lijkt het alsof ze van alle kanten wordt tegengewerkt.
“Ik niet dat mijn kinderen hetzelfde overkomt als mij. Zolang ik me herinner, ben ik te zwaar. De laatste jaren werd dat er niet beter op. Ik sta nu op het punt dat ik moedeloos wordt zodra ik aan afvallen denk. Ik krijg die kilo’s er niet af. Tegelijkertijd staan ze me wel mijn geluk in de weg.”
“Ik probeer mijn kinderen te leren dat gezond lekker kan zijn. Thee zonder suiker, niet na het ontbijt snoepen en één glas limonade per dag is genoeg. Wijzelf zijn consequent. Maar het lijkt alsof iedereen in onze omgeving mijn kinderen wil volproppen met zoetigheid. Laatst nog kregen ze vlak voor het slapengaan een suikerklontje, nota bene van iemand die zelf gezond eet.”
Gesteund
Toegegeven, ik vind het vreselijk moeilijk zelf van lekkers af te blijven. Maar ik snoep zelden waar de kinderen bij zijn. Juist omdat ik een voorbeeld wil zijn. Maar als ik dat vertel, is de reactie: ‘En dan zijn ze dertien en pakken ze zelf de cola uit de koelkast.’ Alsof dat een reden is om ze nu alvast allerlei ongezonds te geven?!”
“Omdat anderen mijn kinderen regelmatig wat toestoppen, durf ik ze zelf haast niet meer te verwennen met lekkers. ‘Ach, dat ene snoepje’, krijg ik dan te horen. Of: ‘van jou mogen ze nooit iets’. Door die opmerkingen krijg ik het gevoel alsof ik het nooit goed doe. Maar in feite ben ik degene wiens wensen niet gerespecteerd worden. Ik voel me niet gesteund. En misschien komt dat ook omdat ik me niet goed duidelijk maak. Sommige mensen kunnen hun wensen met flair en een grote glimlach brengen. Ik niet; ik ben een behoorlijk felle tante en kom snel geïrriteerd over.”
“Alle uitleg ten spijt; ik vecht voor mijn gevoel tegen een muur. Want ik heb me nog niet omgedraaid of een van de drie heeft alweer een snoepje te pakken. En ik wil ook niet altijd ‘nee’ zeggen als ze om iets lekkers vragen en drie verwachtingsvolle toetjes me aankijken. Ik zou graag een manier vinden dat de buitenwereld me in deze missie steunt.”
Help Sabine haar missie te bereiken met praktische tips en morele steun. Met lekkere, makkelijke recepten voor gezonde kindergerechten. Ideeën (wat geeft u uw (klein) kinderen als gezond tussendoortje)? Hoe krijgt u het voor elkaar dat buurvrouwen, oma’s en vrienden uw wensen respecteren? En: wat doet u als ze toch uw kinderen ongevraagd een snoepje toestoppen? Ga naar www.gezondnu.nl/sabine
“Hoe kom ik thuis bij mezelf?”
Carola (29) uit Den Haag is nog geen dertig. De wereld ligt voor haar open. En zo voelt dat ook. Alleen: ze heeft geen idee welke kant ze op wil.
“Van oorsprong ben ik Oostenrijkse, maar eigenlijk voel ik me meer wereldburger en in het bijzonder Europeaan. Na mijn opleiding tot kleuterleidster werkte ik een tijdje in de Verenigde Staten. Maar na een jaar of wat realiseerde ik me ineens dat ik Europa eigenlijk helemaal niet zo goed kende. Ik besloot op ontdekking te gaan en omdat hele lieve vrienden in Nederland woonden, ben ik hier beland. Eigenlijk was ik al zoekende vanaf het moment dat ik hier arriveerde. Ik ging van baan naar baan. En steeds was het net niet dat.”
“Dat ik uiteindelijk 4,5 jaar bij een alarmcentrale ben blijven plakken, was voornamelijk vanwege de aardige collega’s en begripvolle leidinggevenden. Als er geen reorganisatie was geweest, had ik daar misschien nog steeds gezeten. Maar onze afdeling werd opgeheven.Ik werd gedwongen mijn koers te wijzigen. Ik had voor een andere afdeling kunnen gaan werken, maar ik wilde niet blijven plakken. Het deed pijn, maar ik wist: dit is mijn moment. Mijn moment om me los te maken.”
Een andere wereld
“Ik droomde er altijd van de wereld te verkennen, het liefst naar Midden- en Zuid-Amerika. Na mijn ontslag ging ik een tijd in Guatemala wonen om Spaans te leren, daarna vertrok ik naar Peru en ving daar als vrijwilliger kinderen uit ontheemde gezinnen op. Mijn belangrijkste taak was die kleintjes een goede tijd bezorgen; ik heb daar wat gespeeld en geknutseld. Het is geweldig te zien hoe blij een hele straat kon zijn als we met z’n allen hoedjes van papier hadden gevouwen. Al die vrolijke gezichten. Groot geluk om kleine dingen. Dat kennen we niet zo in Europa. En nu ik hier ben, mis ik dat.”
“Een reorganisatie dwingt je stil te staan. Dwingt je tot nadenken. Wie ben ik, waar wil ik naar toe? De routine van alledag waarin je gevangen zit, valt weg. Wat nu? Hoe verder? Wat past bij mij?”
Met die reis in mijn achterhoofd, weet ik hoe ik verlang naar een andere ‘wereld’. Een vreemde cultuur, naar mensen met een compleet andere visie. Als mensen mij vragen waar ik vandaan kom en ik antwoord: Europa, willen ze altijd weten waar vandaan precies. Ik kan geen antwoord geven. Want ik voel me overal thuis. En ook nergens. Waar hoor ik? Waar wil ik wonen?”
“Volgend jaar rond ik mijn studie vrijetijdskunde af en dan ligt de wereld echt voor me open. Maar de lawine aan vragen, vrij basale levenskwesties, maakt me onrustig. Onzeker ook. Alsof ik daardoor misschien geluk misloop. Het lijkt me zo heerlijk om thuis te komen bij mezelf.”
Ook, net als Carola, zoekende? Of bent u al ’thuis’? Praktisch en morele oppeppers; laat ze achter op www.gezondnu.nl/carola
“Een moestuin, hoe begin je?”
Omdat Carolien de Kok (31) de leefstijl van haar gezin een gezonde oppepper wilde geven, begon ze een moestuintje. Maar wist niet wat dat allemaal met zich mee zou brengen.
“Gezond leven deden we al. Maar met twee kleintjes van een en drie jaar heb je wel eens periodes dat ze verkouden zijn en er maar niet vanaf komen. Ik ging verschillende boeken lezen over gezond leven. Sprak mensen over hun visie op voeding en via, via ontdekte ik de macrobiotiek. Het is niet zo dat we sindsdien strak macrobiotisch leven, maar deze leefwijze inspireerde me wel. Ik haalde er onderdelen uit die goed bij ons gezin passen en gaf er mijn eigen draai aan. Sindsdien eten we bijvoorbeeld twee maal per week vegetarisch, twee keer per week vlees, twee keer per week vis en eens per week net hoe het ons uitkomt. We snoepen minder, ik let op voedingscombinaties en we eten meer wat het seizoen ons brengt, het liefst biologisch. En dat bevalt goed. Mijn man raakte spontaan acht kilo kwijt en we voelen ons alle vier fit. De kinderen zijn niet ziek geweest, zelfs toen de waterpokken heersten, werden wij gespaard.”
Eigen kamillethee
“Toen alles bij elkaar kwam, leek het logisch een moestuin te beginnen. Nou ja, moestuin? Dat mag je het niet eens noemen; het is een bak van 1.80 meter en 60 centimeter diep. Toch begon ik; niet alleen omdat je dan zeker weet dat je geen rotzooi eet. Ook leek het me goed dat mijn kinderen leerden waar eten vandaan komt. Dus ging ik met mijn oudste zoon Levi afgelopen voorjaar worteltjes planten. Want daar is hij dol op.”
“Afgezien van het feit dat ik de wortels te dicht op elkaar had geplant en dat ik werkelijk geen idee had wanneer ik ze kon oogsten, was het een succes. Ik trok zo nu en dan de wortels uit de grond om te kijken of ze groot genoeg waren. Levi vond het fantastisch te zien hoe de wortels groeien. En hij helpt graag.”
“Ik zou best meer ruimte willen vrijmaken, maar wil ook dat de kinderen kunnen spelen in de tuin. Ook zou ik het aankomende voorjaar wel wat meer groente en fruit willen gaan verbouwen. Maar wat? Doen komkommers het ook goed doen in zo’n bak?”
“Ik heb ook voor het eerst kruiden geplant. Sommigen gingen als een tierelier – ik had zo veel dat ik ze niet op kon. Ze stonden in september maar wat te verpieteren, omdat ik geen idee heb hoe je kruiden het best bewaart. En mijn basilicum en kamille deden helemaal niets, terwijl ik gek ben op kamille. Aankomend voorjaar ga ik weer een poging wagen. Hopelijk kan ik dan in 2009 genieten van mijn eigen kamillethee!”
Carolien komt graag in contact met tuinliefhebbers die haar kunnen vertellen welke groente en fruit je makkelijk kunt verbouwen, zonder dat die planten al te veel ruimte opslokken. Welke groente en fruit kun je goed op pot kweken? En wanneer kun je wat oogsten? En hoe zit het met kamille? www.gezondnu.nl/carolien
Steun elkaar écht
Onder gezondNU-lezers schuilt een bataljon kennis en ervaring. De geïnterviewden uit dit artikel hopen dat u die kennis en ervaring wilt delen. Internetcoach Laura Boomsma van www.e-lement.nl geeft paar praktische adviezen over coaching.
“Coaching heeft tot doel zelfredzaamheid te vergroten. Dat doe je niet door te zeggen: ‘als ik jou was, zou ik…’ Dat geeft aan dat je het beter zou weten. Coaching houdt in dat je vertrouwt dat de ander problemen zélf kan oplossen. Je ondersteunt iemand door vragen te stellen. Op die manier geef je de ander de mogelijkheid zelf antwoorden en oplossingen te bedenken. Dat is essentieel. Zo kan iemand zijn eigen kracht aanboren. Wanneer antwoorden uit jezelf komen, verandert er iets structureels in je denkpatroon. Je leert kansen te zien. Dat is wezenlijk om te kunnen groeien.”
Respect
Als coach is het de kunst de ander te laten inzien hoe hij bij die kracht komt. Om dat te achterhalen moet eerst het probleem kristalhelder zijn. Je mag er nooit vanuit gaan dat je het probleem wel snapt. Boomsma: “Neem niets voor lief aan. Blijf doorvragen. Luister goed. Onderbreek de ander niet wanneer die zijn verhaal doet of zijn emoties lucht. Herformuleer regelmatig: ‘ klopt het dat je dit bedoelt?’”
Op die manier weten zowel de coach als degene die een oplossing zoekt exact wat het probleem is. Pas dan kun je samen een doel formuleren. “Ook daarbij is het sleutelwoord: vragen stellen. Wat wil je bereiken? En: op welke manier? Wat heb jij daarvoor nodig?”
Stel daarna samen een stappenplan op hoe je dat doel het best kan halen. “Opnieuw geldt: laat mensen zelf bedenken hoe ze dat aanpakken. Ga dus niet te veel op de stoel van leraar zitten”, onderstreept Boomsma. “Als je het beter denkt te weten, coach dan niet.”
“Een coach staat nooit meteen met adviezen klaar, maar vraagt eerst wat hij voor de ander kan betekenen.” Vragen zoals ‘Hoe kan ik je helpen’ zorgen ervoor dat de ander zich gesteund voelt.”
En wie telkens: ‘ja-maar’ hoort? “Laat u niet door negatieve denkpatronen uit het veld slaan”, stelt Boomsma. “Ga niet te veel in op wat fout ging. Richt u op het positieve. Laat de persoon zijn verhaal doen en concentreer u vervolgens op het formuleren van mogelijke doelen en oplossingen.”
Voor wie coacht of advies aanlevert per mail, is het belangrijk na te gaan of het bericht duidelijk is. “Realiseer u dat iets dat zwart op wit staat, hard kan overkomen. In een gesprek kun je inspringen op non-verbale reacties, maar op papier of achter de computer mis je die lichamelijke respons. Plaats ook geen tekeningetjes, afbeeldingen of smilies bij het bericht. Het lijkt dan of u de ander niet serieus neemt.