Ik heb altijd overgewicht gehad en dat heeft voor veel onzekerheid gezorgd: het gevoel niets te kunnen, buitengesloten te worden. Ik accepteerde wat anderen over me zeiden, want ik geloofde er zelf in. Overgewicht was voor mij een belemmering en mijn klasgenoten zagen dat. Ik hoorde er niet bij, ik was anders. Ik had naast overgewicht namelijk ook mijn eigen stijl. Het enige wat mij wat zelfvertrouwen gaf, waren mijn hersenen. Ik kon leren en leraren zagen dat. Ik kreeg veel steun en ging inzien dat ik wel wat kon. Mijn positievere houding maakte dat ik minder gepest en meer geaccepteerd werd.
Toch wilde ik ook afvallen. Nu hielpen diëten me nooit echt, maar mijn vader was enorm afgevallen door op koolhydraten te letten. Aanvankelijk was het voor mij maar een probeersel, maar het bleek een goed probeersel! De kilo’s vlogen eraf: 45 kilo in anderhalf jaar tijd. Ik bloeide op en ben nu, anderhalf jaar, later nog steeds op gewicht. Doordat ik nu het leven in durf te stappen, heb ik veel moois meegemaakt, met een goede conditie en veel lekker eten. Ik heb me een gezonde levensstijl aangeleerd. Ik wil met mijn verhaal tegen iedereen zeggen dat niets en niemand je in de weg moet staan. Jij bent jij en je mag er zijn! Afvallen doe je voor jezelf, niet voor een ander. En als je van jezelf houdt, dan lukt dat dieet wel. Uit ervaring kan ik zeggen: het is het allemaal waard. Je krijgt er zo veel voor terug.
Anoniem