Bij een hartinfarct raakt een kransslagader door een bloedpropje (thrombus) verstopt en krijgt een deel van de hartspier geen bloed aangevoerd. Dat deel wordt blijvend beschadigd. De medische term is ‘trombose van de kransslagaderen’.
Risicofactoren voor het krijgen van een infarct zijn een te hoog lichaamsgewicht, te weinig lichaamsbeweging, roken, stress, een verhoogde bloedsamenklontering (viscositeit) en diabetes.
Als er hartklachten zijn, is er vaak al jaren sprake van slagaderverkalking. Het is daarom van belang risicofactoren te beperken (onder meer chronische stress, roken, overgewicht en hoge bloeddruk). Hoe meer risicofactoren er zijn, hoe groter de kans is dat de bloedvaten dichtslibben.
Een infarct doet zich vaak voor na inspanning of heftige emoties en begint met flinke pijn op de borst met uitstraling naar de nek, kaken en armen. De pijn is aanhoudend, komt in golven of duurt maar even. Soms is de pijn ondraaglijk, maar vaker spreekt men van een beklemmend gevoel.
Ook kortademigheid, transpireren, duizeligheid, koude rillingen en flauwvallen zijn een waarschuwing. Dit zogenaamde ‘stille infarct’ komt vooral bij oudere personen voor en kan alleen door een specialist worden vastgesteld.
De symptomen van een infarct lijken op die van angina pectoris, met dat verschil dat er in de periode van rust geen verbetering optreedt en medicijnen geen effect hebben.
De eerste drie dagen na het ontstaan van een infarct zijn het meest riskant. In die periode kunnen er levensgevaarlijke ritmestoornissen ontstaan en is de kans op een tweede infarct het grootst. Na deze periode zal de bloedcirculatie zich herstellen en kan de patiënt vaak revalideren met behulp van een fysiotherapeutische behandeling. Afhankelijk van de oorzaak kan na de revalidatie in overleg met de behandelend arts of specialist een gerichte behandeling met natuurlijke geneesmiddelen volgen.
Een hartinfarct is niet geschikt voor zelfmedicatie. Raadpleeg altijd direct een arts. Houd u nadien strikt aan de aanbevolen richtlijnen en medicijnen.
Een vrouwelijk infarct
Bij vrouwen worden vaak de eerste signalen van hart- en vaatziekten gemist. Zo is bekend dat het aantal vrouwen vanaf 55 jaar met een te hoog cholesterol, een verhoogde bloeddruk en een te hoog glucosegehalte hoog is. Dit zijn belangrijke risicofactoren voor hart- en vaatziekten. Toch worden die indicaties over het hoofd gezien omdat de bijbehorende klachten (bijvoorbeeld vermoeidheid, duizeligheid en hartkloppingen) worden afgedaan als de overgang.
Verder worden hartklachten bij vrouwen minder goed herkend. De symptomen van een hartinfarct manifesteren zich bij een vrouw anders dan bij een man. In plaats van een beklemmende, drukkende pijn midden op de borst, kondigt een infarct zich bij vrouwen vaker aan via misselijkheid en vermoeidheid. Bij oudere vrouwen kan de pijn op de borst zelfs helemaal ontbreken, waardoor het griep lijkt.
Gevolgen van een infarct
Bij het vermoeden van een hartinfarct wordt bijna altijd bloedonderzoek gedaan. Men kijkt of in het bloed stoffen zitten die vrijkomen bij het afsterven van een deel van de hartspier. Na enkele uren zijn de eerste uitslagen bekend; na enkele dagen kan de arts vertellen hoe groot de schade is.
De gevolgen van een hartinfarct zijn sterk afhankelijk van de plaats waar het infarct zich voordoet. Het meeste werk wordt verricht vanuit de linker hartkamer. Het bloed wordt van daaruit in de grote lichaamsslagader, de aorta, gepompt. Daar is veel kracht voor nodig. Als in dit deel een infarct optreedt, kunnen de gevolgen fataal zijn.