Helden

Als je mij vraagt wie mijn helden zijn, hoef ik niet lang na te denken. Dat zijn mijn ouders, mijn zus en vriendin. Na het overlijden van mijn man heb ik zes maanden bij mijn ouders gewoond, ook al zijn zij op hoge leeftijd. Mijn zus, die in rolstoel zit, kwam me twee keer per week ophalen om samen te zwemmen, te winkelen of zomaar ergens koffie te drinken. Mijn vriendin belde mij elke avond, ook al was ik niet de gezelligste gesprekspartner. Ik prijs me gelukkig dat ik deze mensen in mijn leven heb. Soms komt hulp ook uit onverwachte hoek. Vandaag las ik de laatste column van Metta Hofstra in gezondNU. ‘Ziek van verdriet’ heet hij. Wat een goed stuk, zeg! En zo waar. Ook ik was letterlijk ziek van verdriet na het plotselinge overlijden van mijn man. Gewrichtspijn, totaal geen conditie meer, spierpijn en vooral hartzeer. Ik had geen idee dat dit werkelijk bestond, dus ook ik zat bij de huisarts met hartklachten. Gelukkig had ik een geweldige huisarts die meteen wist dat het om hartzeer ging. Ze hoorde echt wat ik te vertellen had. Zij heeft me enorm geholpen, bijvoorbeeld door mij te adviseren het boek Vrouw in rouw te lezen. Dat heeft mij enorm geholpen. En ook de woorden van Metta zijn nu weer een troost. Fijn dat ze bij gezondNU blijft en haar eigen nieuwe podium krijgt.
José Roosenstein