Mijn zoon gaat – na elf jaar samen geweest te zijn – scheiden omdat zijn vrouw wel kinderen wil en hij niet. Onze zoon heeft alles opgegeven om samen met haar naar het buitenland te gaan. Nu is hij terug en heeft niets meer. Was er geen compromis mogelijk? Je zou denken dat je daar toch samen moet kunnen uitkomen? Hoe kan ik hem helpen of steunen?
– anoniem
Kemal Inci, psycholoog:
Vroeger trouwde je en als er geen complicaties waren, kreeg je kinderen. Door de komst van anticonceptiemiddelen en fertilisatietechnieken konden mensen het krijgen van kinderen steeds meer plannen. Ook gingen we meer het eigen leven vorm en inhoud geven; zo werd ondermeer de invloed van de kerk minder. Nu leven we in een tijd waarin individueel geluk, vrijheid en zelfontplooiing ‘heilig’ zijn. De deugden zorgzaamheid, verbondenheid, tevredenheid, trouw en opofferingsgezindheid zijn verouderd.
Vrijwel alle paren staan vroeg of laat voor de beslissing of zij wel of geen kinderen zullen ‘nemen’. Of die kinderen er komen is afhankelijk van veel factoren. Natuurlijk of het lichamelijk kan. Maar ook of de relatie duurzaam is, of men zichzelf en/of de partner een geschikte ouder vindt, of men voldoende maatschappelijke stabiliteit heeft en niet op de minste plaats of men op deze ‘boze’ wereld eigenlijk wel kinderen wil zetten.
Het wel of niet kiezen voor kinderen is een hele grote beslissing. Dit is iets wat mensen tegenwoordig wellicht nog meer beseffen dan vroeger. In mijn praktijk komt het geregeld voor dat paren die worstelen met dit vraagstuk totaal van standpunt veranderen doordat zij gedurende de therapie tot nieuwe inzichten komen. Bij het wel of niet krijgen van kinderen bestaat er geen compromis. Of je krijgt ze wel, of je krijgt ze niet. Een tussenweg is niet mogelijk. Je bent immers samen verantwoordelijk voor de verwekking, de verzorging en de opvoeding.
Het kan goed zijn dat uw zoon deze verantwoordelijkheden niet wilde aangaan. Mogelijk was hij bang zijn vrijheid in te moeten ruilen voor de ‘sleur’ van huisje, boompje, beestje. Het is ook mogelijk dat hij zichzelf of zijn partner geen geschikte ouderfiguur vindt of dat hij zijn relatie ongeschikt acht. Misschien was de kinderwens van zijn vrouw niet de oorzaak van de relatiebreuk maar slechts de aanleiding.
Om dit te onderzoeken en om te kijken of de relatie nog gered zou kan worden, zijn individuele en relatiegesprekken bij de psycholoog raadzaam. Alleen moeten uw zoon en schoondochter dit wel zelf willen.