Henny Huisman-Wigmans (61) uit Amsterdam
Eens
“Ik heb reuma en doe daarom thuis wel eens oefeningen. Ik maak voorzichtig kniebuigingen. Ook heb ik een hometrainer aangeschaft. Ik dacht: kan ik thuis mooi oefenen. Maar eigenlijk heb ik hem na een paar keer niet meer gebruikt. Je moet gemotiveerd zijn, het leuk vinden, anders houd je het niet vol. Bij de hometrainer had ik dat niet. Het leek ook niet te helpen tegen mijn klachten, anders had ik, ondanks dat ik het niet leuk vond, wel doorgezet.
Verder heb ik zwemmen geprobeerd. Maar ik ben niet zo’n zwemster en ook hierbij had ik niet het gevoel dat het hielp. Vaak hoor je mensen na het sporten zeggen dat ze zich zo lekker voelen. Dat gevoel kreeg ik helemaal niet.”
“Voordat ik wist dat ik reuma had, ging ik af en toe naar de sportschool. Ik deed oefeningen met gewichten, ging fietsen of lopen op de loopband. Hoewel ik ging, was het eigenlijk te saai. Dan zat ik tien minuten op zo’n fiets te kijken en had ik het wel weer gezien.
Waar ik me wel echt in kan vinden, is wandelen. Dat kon ik eerder urenlang doen. Heerlijk. Ik was in beweging en deed zo ook tegelijk ‘oefeningen’. Nu kan ik niet meer zulke lange afstanden lopen, dus ga ik een half uurtje, rust een beetje uit en loop dan nog eens een halfuurtje. Het zal niet helpen tegen de reuma, maar ik vind het wel heerlijk ontspannend. In het zwembad en op de sportschool is het vaak druk. In het bos ervaar ik echt de rust.”
Hermien Huisman (57) uit Werkhoven
Oneens
“Ik heb last van schouder- en nekpijn en ga daarvoor naar de fysiotherapeut. Ik moet van hem oefeningen doen om mijn schouder en nek los te maken en te houden. Deze oefeningen werken prima. Dat is het probleem niet. Ik houd ze alleen niet vol. Zodra ik niet meer naar de fysiotherapeut ga, komt er van die oefeningen niets meer terecht. Dan versloft het gewoon. Er is niemand die me controleert, dus doe ik het niet meer. Ik weet dat het wel zou moeten en het is ook maar een kleine moeite. Ik moet bijvoorbeeld draaibewegingen maken om de boel los te houden. Het liefst zo’n drie tot vier keer op een dag. Het is per keer ongeveer vijf minuten werk, eigenlijk zo klaar dus. Misschien ben ik gemakzuchtig en maak ik er geen tijd voor. Maar drie maanden later loop ik wel weer bij de fysiotherapeut. Die blijft er op hameren dat ik de oefeningen moet blijven doen en ik zeg braaf ‘ja’. Maar vervolgens doe ik het niet. Eigenlijk moet het net zo normaal zijn als tandenpoetsen. Elke dag even doen. Maar ja…”
Angela van Rooij (54) uit Rotterdam
Oneens
“Ik heb wel eens oefeningen moeten doen voor rugklachten die ik ooit had. Zo moest ik bijvoorbeeld mijn bekkenbodemspieren trainen. Ik kon het altijd goed volhouden. Ik denk omdat ik hoopte dat de klachten zouden afnemen. Uiteindelijk moest ik toch geopereerd worden aan een hernia. Of de oefeningen in mijn geval dus geholpen hebben, kan ik niet zeggen. Maar toch ben ik ervan overtuigt dat oefeningen helpen. Mits je ze consequent en gedisciplineerd doet natuurlijk.
De mijne moest ik dagelijks doen. Dat vond ik wat hoog gegrepen, dus deed ik ze minstens vijf keer per week. In het weekend gaf ik mezelf vrij. Zo smokkelde ik een beetje.
Eigenlijk is het ook helemaal niet zo moeilijk elke dag wat oefeningen te doen. Het kost niet veel tijd en als je slim bent, doe je ze tijdens andere werkzaamheden. Als je aan het aanrecht staat bijvoorbeeld. Je zet om de beurt je benen in het openstaande keukenkastje. Of je spant je bilspieren aan. Ik ben een keer gevallen en bezeerde daarbij mijn knieën. Om te herstellen moest ik zittend met mijn voeten op een plankje balanceren dat op een pingpongballetje lag. Dit kon ik gewoon aan tafel doen tijdens het eten. Heel gemakkelijk dus. Discipline is belangrijk, maar gelukkig heb ik dat.”