Het gebeurt niet vaak dat Nederlanders als schrijver doorbreken in Amerika en in Nederland voorzichtig hun succes bij elkaar moeten sprokkelen. Maar het is exact de route van voedingswetenschapper Pauline Kerkhoff. Haar zelfhulpboek Turning Fat into Love (Vol van liefde) werd een bestseller in de ‘States’. Houden van jezelf als voorwaarde voor een gezond gewicht. En dat is veel gecompliceerder dan het lijkt.

Gebke: “Jij bent geen fan van de weegschaal?”

Pauline: “Nee, je lijf is je beste raadgever.”

Gebke: “Oké. Ik wil straks alles weten over hoe houden van jezelf helpt om af te vallen. Maar eerst: hoe schrijf je een Amerikaanse bestseller?”

Pauline: “Ik ben van huis uit epidemioloog, maar al die cijfertjes … Dat was helemaal niet mijn ding. Ook later als diëtist … Aahhhh, alles gaat om cijfers. Cijfers op de weegschaal, maatje 34 en calorieën tellen. Maar wat heb je aan cijfers als je niet eens in je eigen hart durft te kijken? Eten is geen wiskunde. Eten is geen exacte wetenschap. Eten is een gevoel. Een manier om goed voor jezelf te zorgen. En dat lukt je beter als je van jezelf houdt.”

Gebke: “Want?”

Pauline: “Nou, ik werkte jaren bij een obesitaskliniek. Mensen gingen met shakes, pillen en maagbanden afvallen. Iedereen wil die quick fix, maar die is er niet. Afvallen kan alleen een succes zijn als je langdurige begeleiding krijgt en niet alleen van een diëtist, maar ook van een psycholoog, een fysiotherapeut en het liefst van een arts. Met die visie startte ik een eigen praktijk. Het doel was mensen eerst op een gezond gewicht te brengen, dat vast te houden en daarna begeleiding te bieden. Dus ze zaten minimaal een jaar aan me vast, soms twee. Dat werkte als een tierelier. Eigenlijk te goed.”
“Je moet weten dat ik vanaf mijn 25e multiple sclerose heb. Toen ik de diagnose MS kreeg, dacht ik dat mijn leven voorbij was. Wie wil mij nou nog? Ik schreef mezelf compleet af. Mijn vader zei echter: ‘Er is áltijd een toekomst.’ Die woorden sloot ik in mijn hart en gaan sindsdien altijd met me mee. Als het moeilijk is, komen die woorden weer boven en zie ik mogelijkheden of oplossingen die ik eerder niet zag. Hij schonk mij echt vertrouwen. Dat is zó wonderlijk. En hij kreeg gelijk. Niet veel later ontmoette ik een geweldige man en kreeg kinderen! Maar wat vroeg je ook alweer?”

Gebke: “Hoe schrijf je een Amerikaanse bestseller?”

Pauline: “O ja! Mijn eigen praktijk was een succes, maar vanwege mijn ziekte had ik een beperkt portie energie. Bovendien was ik net moeder geworden. Die combinatie groeide me boven het hoofd. Ik wist: Pauline, dit móét anders.”
“Op dat moment kwam een mail voorbij over een schrijverscongres in Las Vegas. Ik had nog nooit iets geschreven. Het was volstrekt onlogisch, maar ik moest daar heen, ook al had ik geen idee wat ik er te zoeken had. Je kon op dat congres een boek pitchen. Er liepen mensen met hele manuscripten onder hun arm. Ik had niets, helemaal niets. Ik wist dat ik iets met afvallen wilde en dat dit niet over calorieën moest gaan, maar over liefde en houden van jezelf. Ik stond in een lange rij met allemaal auteurs in de dop. Ik hoorde alleen maar: ‘No.’ ‘No.’ ‘No.’ De ene na de andere afwijzing.”
“Toen het mijn beurt was, vloeiden de woorden uit mijn mond. Aan het eind van mijn betoog knikte de agent van de uitgeverij. ‘Hoe wil je je boek noemen?’, vroeg hij. ‘Turning Fat into Love’, flapte ik eruit. ‘Gefeliciteerd’, zei hij. ‘Je hebt een contract.’”
“Ik kon het niet geloven! Binnen de kortste keren stond mijn boek in de bestsellerlijst van online boekhandel Amazon. Hoe gaaf is dat? In 2015 kwam mijn boek ook in Nederland uit. De laatste tijd is het een beetje stil geworden.”

Gebke: “Waarom?”

Pauline: “Het is een heftige tijd geweest. Ik woon hier”, Pauline wijst om zich heen, “nog maar zes weken. Ik ben gescheiden. Mijn eigen gezondheidsperikelen en die van mijn kind hebben veel energie gekost. Ik had het nodig om gewoon stil te zijn. Jouw interviewverzoek kwam precies op het juiste moment: ik ben mijn leven weer aan het opbouwen en heb nog steeds een missie met mijn boek.”

Gebke: “Waarom is juist jouw boek over zelfliefde zo’n belangrijk instrument om gewicht te verliezen?”

Pauline: “We eten vaak achteloos, terwijl ons lijf geen honger heeft. De overtollige energie wordt dan opgeslagen als vet. En je blijft trek houden. Ik heb mensen gezien met een maagband, die geen gewone chocolade meer kunnen eten, maar chocolade smelten en dat naar binnen werken om geen leegte te hoeven voelen. Maar ja, die chocolade gaat niet naar je hart. Emotionele honger laat zich niet stillen met eten. Iets liever zijn tegen jezelf helpt beter als je je rot, eenzaam of alleen voelt. Het helpt beter dan haatgevoelens en snoep. Ik kan het weten. Ik heb hetzelfde meegemaakt als iedereen die strijdt tegen een teveel aan kilo’s. Kijk maar, dit is niet het lichaam van een standaard diëtist. Er zit tien kilo te veel aan en dat is er niet zomaar aangekomen. Ik wist alles over afvallen, maar op een gegeven ogenblik zat ik niet lekker in mijn vel en ging ik het gemis aan (zelf)liefde opvullen. Ik doe dat met eten, anderen met alcohol, shoppen of medicijnen.”

Gebke: “Hoe vul je het hart goed?”

Pauline: “Geluk is geen maatje 34. Mensen, ik dus ook, laten hun geluk afhangen van: ‘Als ik vijf kilo lichter was of als ik maat 38 heb, dan …’ En natuurlijk kijkt de buitenwereld anders naar jou als je overgewicht hebt. Maar je hoeft niet alles perfect op orde te hebben om gelukkig te zijn. Sterker nog, ik denk dat je eerst gelukkig moet kunnen zijn met imperfectie. Dus omarm je maat, omarm je gewicht. Dat wil niet zeggen dat je dan automatisch afvalt en nooit meer aankomt. Maar draai het eens om. Als je bij elke hap jezelf verafschuwt of denkt  ‘Ik zondig en ben dus waardeloos’, dan wordt het verdraaid lastig goed voor jezelf te zorgen. Als je in de basis mild over jezelf denkt, wordt het makkelijker de gezondere keuze te maken.”

Gebke: “Is het jou gelukt echt van jezelf te houden?”

Pauline: “Ja, maar Turning Fat into Love is een ‘ongoing process’. Eten kan je beste vriend zijn. Eten schreeuwt niet tegen je en loopt niet weg.”

Gebke: “Tijdens de fotoshoot heb ik je een paar keer over ‘je bolle toet’ gehoord.”

Pauline:“Ik zal heel eerlijk zijn. Ik word niet blij van mijn prednisonwangen en -buik, die het gevolg zijn van mijn medicatie tegen MS. Maar ik houd ook ontzettend van mijn lijf. Ik vóél me gezond met dit maatje meer en dat is weleens anders geweest. Dat ik me gezond voel, vervult mij met trots. Ik ben trots op dit lichaam. Dat is een mooi vertrekpunt voor houden van jezelf. Wist je trouwens dat er meer hersenverbindingen in je hoofd zitten dan sterren aan de hemel? Die verwondering en bewondering voor het menselijk lichaam is een stap in de richting naar meer liefde voor jezelf. En ik ben dankbaar. Dankbaar voor het leven. Ik ben er zelf een paar keer bijna tussenuit geglipt, mijn zoon ook, maar we zijn hier nog. Dat neemt niet weg dat ik graag in maatje 36 zou passen. Gezond zijn is me echter zoveel dierbaarder. En die gezondheid laat zich niet alleen door het getal op weegschaal of de maat van je kleding vangen. Tegelijkertijd zie ik om me heen dat het stramien van ‘slank is gelukkig, is mooi’, steeds nauwer wordt. Daar moeten we vanaf.  Ik wil daar als ‘dikkere diëtist’ graag een rol in spelen. Mooi en gezond is niet graatmager of heel ‘curvy’. Mooi en gezond komt in veel gedaantes.”

Gebke: “Ik snap dat houden van jezelf belangrijk is. Hoe doe je dat?”

Pauline: “Hoe kijk je naar jezelf in de spiegel? Kun je ‘ik houd van je’ zeggen, ook al voelt het idioot? Als je dat vaak genoeg doet, verandert er iets ten goede in je onderbewustzijn. Maak ook een film in je hoofd van wat je wilt bereiken. Visualisatie is een krachtig middel om je leven te veranderen. En blijf vooral dromen en jezelf ontplooien! Zelf zit ik sinds kort op een cursus ‘spreken in het openbaar’. Doodeng! En het publiek zit alleen maar ‘eh’ te turven. Maar ik vind het gaaf. Ik leer zo veel! Het is de kunst niet weg te rennen voor je problemen of tekortkomingen, maar ze te zien als mogelijkheden om jezelf te ontwikkelen.”

Gebke: “Mijn tekortkoming is dat ik gezond eten best saai vind.”

Pauline: “Gezond eten is ook saai. Het mooie is: je hoeft ook niet altijd gezond te eten om op een gezond gewicht te komen en te blijven. Wat helpt tegen zin in zoet of vet, zijn je eigen bliksemafleiders. Zet een schildersezel klaar. Zorg dat je nagellak in je tas hebt. Gooi wandelschoenen in je auto. Het is lastig koekjes eten als je wandelt of schildert. Je bliksemafleiders zijn die dingen die je snel en makkelijk kunt doen als je ineens trek krijgt.”

Gebke: “Je hebt het in je boek over ‘goed voor jezelf zorgen’. Hoe doe je dat?”

Pauline: “Begin met het veranderen van een slechte gewoonte. Ik dronk zelf een tijd cola light. Op een hersencongres hoorde ik over het effect van aspartaam op je brein. Zeker als je MS hebt, moet je extra goed voor die hersenen zorgen. Alhoewel de wetenschap een relatie tussen het brein en aspartaam ontkent, en ikzelf wetenschapper ben, volgde ik toch mijn onderbuikgevoel. De cola ging de deur uit, het water kwam erin. Na een paar weken trok de mist in mijn hersenen op. Ik kon helderder nadenken. Zo ontdekte ik ook hoe waardevol meditatie kan zijn. Wat een openbaring in dat hoofd van mij dat altijd maar doorraast. Rust. Heerlijk!”

Gebke: “Helpen dit soort kleine veranderingen om af te slanken?”

Pauline: “Vaak hebben kleine veranderingen een enorm effect. Veel mensen verwarren bijvoorbeeld een hongergevoel met een dorstprikkel. Ze gaan eten, terwijl ze eigenlijk moeten drinken. Als je elke dag veel water drinkt, heb je vanzelf minder honger. Wanneer je altijd maar iets in je mond steekt zonder dat je maag rommelt, kan je brein nooit het seintje geven dat het voldaan is. Het herkennen van het hongergevoel en ernaar luisteren is essentieel voor een gezond gewicht. Je leert veel beter te voelen wanneer je genoeg hebt. En als je stopt met eten nét voordat je vol zit, merk je dat op den duur aan je lijf, je kleding, aan alles.”

Lekker gezond volgens Pauline

• Water: “Drink vaak water. Soms verwarren mensen de dorstprikkel met honger.”
• Bananen: “Ja, daar zitten koolhydraten in, maar ook veel vezels! Het vult heerlijk, dus weg hongerdip! Ook belangrijk voor een goede stoelgang en dus voor een gezond gewicht.”
• Broccoli: “Goedkoop, gezond en lekker. Mooier kan ik het niet maken.”
• Peulvruchten: “Ik kies bewust voor meer variatie. ’s Ochtends ontbijt ik vaak met yoghurt, ’s middags neem ik een salade met peulvruchten.”
• Rode paprika: “Eet meer groente. Het kan niet vaak genoeg gezegd worden. Rode paprika is net zo makkelijk te eten als een appel. Het zit vol vitamine C en je vergroot je dagelijkse portie groente.”

3x Slim & slank

Trucs van Pauline waarmee je niet per se minder eet, maar wel afvalt.

• “Mensen die bij een diëtist komen, krijgen lijstjes met eten en calorieën en lijstjes van wat ze wel en niet mogen eten. Juist door de focus op dat verbod te leggen, ga je eten. Voor mij zijn er geen verboden. Taart mag, friet mag, snoep mag en chocolade ook. Maar zorg in ieder geval dat je elke dag één gezondere keuze maakt.”
• “Je zelfbeeld is vaak negatiever dan het beeld dat de mensen om je heen van jou hebben. Ga het experiment maar aan: vraag vijf mensen wat ze mooi en minder mooi aan je vinden. Je zult verrast worden.”
• “Zorg dat de gezonde keuze voor het grijpen ligt. Wie aardbeien, blauwe bessen en frambozen voor zijn neus heeft staan, grijpt vanzelf minder naar snoep.”

Liever voor jezelf

• Accepteer jezelf hoe je nu bent.
• Heb oog voor alles wat er wel is en negeer wat er niet is.
• Zorg dat je een soulmate hebt die je steunt op de moeilijke momenten.

Meer weten:

• Paulinekerkhoff.nl
• Vol van liefde, Pauline Kerkhoff, ISBN 978 94 005 05 612, € 17,95