Om zijn klachten de baas te blijven, leeft Stephan Toers Bijns zo gezond mogelijk. Verantwoorde voeding, supplementen en genoeg beweging. Ook al doet dat pijn. “Ik heb geleerd dat rust roest.”
Ideaal
“Astmatische bronchitis, psoriasis, twee versleten lendenwervels en fibromyalgie. Als ik alles zo achter elkaar opnoem, klinkt dat niet best. Maar het lijkt erger dan het is. Wie het niet weet, merkt niets aan mij. Hoewel er op de achtergrond altijd een lichte pijn is, ben ik tevreden met mijn gezondheid. Vergeleken met een paar jaar terug is die zelfs ideaal.”
Schuldig
“Zes jaar geleden stelde een reumatoloog de diagnose fibromyalgie. Ik werkte in Den Haag en reed daar elke dag op de motor naartoe. Ook in de winter. Vanuit Oud-Beijerland is dat ruim een uur. Terug van mijn werk kon ik niets anders dan op de bank liggen. De pijn putte mij zo uit dat ik tegen een depressie aanzat. Tegenover mijn drie jongens, nu elf, negen en zeven jaar oud, voelde ik mij steeds schuldiger. Dan hébben ze hun vader thuis, dacht ik, en dan kan die niet eens met ze voetballen. Hopeloos is de situatie nooit geweest. Daarvoor was er te veel liefde in dit huis. Ilonka, mijn vrouw, is een fantastische steun.”
Temperament
“Met behulp van ergo-, fysio-, en psychotherapie leerde ik omgaan met chronische pijn. Het bewaken van de eigen grenzen, dat is bij fibromyalgiepatiënten de grootste gemene deler. Je gaat snel te ver in het belasten van je lichaam. Ondanks de pijn bleef ik sporten. Zaalvoetbal, tennis, volleybal. Ik heb geleerd dat rust roest. Dankzij dat pijnprogramma lukt het me mijn lichaam zo in te spannen dat het opbouwend blijft. Ook stress kan klachten uitlokken. Daar moet ik voor oppassen. Ik heb een temperamentvol karakter en maak mij iets drukker dan de meeste mensen. Toch lukt het steeds beter om stressfactoren uit te schakelen. Op de snelweg, bijvoorbeeld. Tegenwoordig ga ik rustig opzij voor malloten in het verkeer. Als wij maar veilig aankomen, denk ik dan. Het interesseert mij niets meer wat anderen van mij denken. Het gevoel dat ik mijzelf moet bewijzen is verdwenen.”
Brandweer
“De baan in Den Haag verruilde ik voor een werkgever in de buurt. Toen die last kreeg van de crisis, belandde ik in de WW. Op dat moment bleek de vrijwillige brandweer nog mensen nodig te hebben. Dat was iets wat ik vroeger al wilde doen. Mijn astma vormt geen belemmering. Door al dat sporten is mijn conditie prima en in mindere perioden nog steeds voldoende. Rook is voor iedereen gevaarlijk. Daar hebben we ademlucht voor.”
Kip
“Chronische pijn brengt je gemakkelijk in een negatieve spiraal. Door de pijn beweeg je het liefst zo min mogelijk, waardoor de klachten uiteindelijk verergeren. Sport voorkomt dat en helpt mij vrolijk en positief te blijven. Ik let ook beter op mijn voeding. Verse groenten, fruit, de juiste vetten. Honderd procent gezond eet ik niet. Daarvoor houd ik te veel van chocola, chips, het velletje van de kip …”
Toeval
“Tegen de pijn slikte ik een antidepressivum. Zodra dat kon, bouwde ik de medicatie af. Het laatste jaar gaat het beter dan ooit. Ik speel competitietennis op een redelijk niveau, en af en toe doe ik nog aan zaalvoetbal. Na afloop ben ik op, maar voorheen duurde dat drie dagen. Nu ben ik de volgende dag bijna topfit. Ik kreeg een baan bij een distributeur in voedingssupplementen, verdiepte mij in de producten en ontdekte een crème tegen spierpijn waar ik inmiddels zelf de grootste fan van ben. Onze oudste zoon krijgt een extract van aloë vera tegen astma en eczeem, en onze middelste, die het syndroom van Asperger heeft, krijgt visolie voor een betere concentratie. Ik begin te geloven dat toeval niet bestaat. Zoals ik in aanraking kwam met voedingssupplementen, bij de brandweer terechtkwam … Mijn vrouw ontmoette ik op Curaçao, zij was op vakantie, ik zat bij de marine. Zij was hoog opgeleid en ik had alleen lts. Door haar ben ik terug de schoolbanken ingegaan. Het voelt alsof elke stap er een is op weg naar een bepaald doel. Als het tegenzit, helpt dat gevoel mij positief te blijven.