Wie: Johanna Nolet (31), blogt open en eerlijk over zelfliefde. www.johannanolet.nl
Lange tijd ontleende Johanna haar eigenwaarde aan haar spiegelbeeld en worstelde ze met haar lichaam. Door haar focus te verleggen wist ze het roer om te gooien.
“Zolang ik me kan herinneren, heb ik het gevoel gehad niet goed genoeg te zijn. Ik voelde mij minderwaardig aan mijn vriendinnen en als jongens zeiden dat ze me mooi vonden, geloofde ik het niet. Dat ik niet lekker in mijn vel zat, koppelde ik aan mijn lichaam. Als ik eruit zou zien als in de bladen, zou ik wel gelukkig zijn. Ik sportte me een slag in de rondte en volgde het ene na het andere dieet, maar het gevoel bleef. Pas toen ik mijn focus ging verleggen, veranderde dat.”
Onvoorwaardelijke liefde
“We hebben ons lichaam niet gekregen om er esthetische eisen aan te stellen, maar om er iets mee te doen. Zolang ik dat voor ogen houd, ben ik veel minder geneigd om me bezig te houden met hoe ik eruitzie. Natuurlijk heb ik soms een ‘terugval’, maar zodra ik merk dat mijn aandacht naar de buitenkant gaat, haal ik mijn yogamat tevoorschijn. Door me te concentreren op mijn ademhaling, word ik één met mijn lichaam en ben ik niet langer een voyeur. Dat gevoel van eenheid zorgt ervoor dat ik op een plek kom waar ik onvoorwaardelijke liefde voel.”
“Eten was jarenlang een obsessie. De ene dag walgde ik van mezelf omdat ik me te buiten was gegaan aan Milka-repen en de andere dag was ik trots op mezelf omdat ik koolhydraatarm at. Het inzicht dat ik niet zozeer mijn omgang met eten moest veranderen, maar de obsessie in zijn geheel moest loslaten, is voor mij een keerpunt geweest. Eten zal misschien altijd een ding blijven – ik ben een emotionele eter en nog niet op een plek waar ik dat kan loslaten – maar het slokt niet meer al mijn energie en aandacht op. Ik heb nu ruimte om dingen te creëren en iets bij te dragen aan de wereld. Hierdoor voel ik elke dag hoe waardevol ik ben.”
In mijn ondergoed
“We zeggen wel dat elke vrouw trots mag zijn op haar lichaam, maar zolang we maar één type lichaam publiekelijk prijzen gelooft niemand dat. Ik heb daarom foto’s van mezelf in ondergoed op social media geplaatst. Ik vond het doodeng, maar ben overladen met positieve reacties. De complimenten waren vleiend, maar het mooiste vond ik dat mensen teruggaven dat het zíén van mijn liefde voor mijn lichaam een directe invloed had op hoe zij hun eigen lichaam bekeken. Ook op mij heeft het effect gehad: hoe vaker ik de foto’s voorbij zag komen, hoe mooier ik mezelf ging vinden. Ik hoop dat steeds meer vrouwen de moed vinden om hun lichaam on- of offline met trots te laten zien, zodat we met zijn allen kunnen bijdragen aan een divers beeld van de vrouw.”