Wie: Charlie Paludanus (51), coacht mensen met een eetstoornis, schreef onlangs het boek Bevrijd jezelf van eetbuien & boulimia. www.vrijvaneetstoornis.nl

Charlie was als de dood om dik te worden en ontwikkelde een eetstoornis. Met vallen en opstaan vond ze de weg naar herstel.

“Op mijn vijftiende kreeg ik de griep en viel ik een paar kilo af. Opeens maakten mensen zich zorgen om me en stond ik meer in de belangstelling. Onbewust heb ik toen de link gelegd tussen dun zijn en gezien worden. Steeds vaker gooide ik mijn brood weg of at ik te weinig. Toen ik op kamers ging, kreeg ik ook eetbuien en kwam ik in korte tijd tien kilo aan. Ik vond mijn lichaam wanstaltig en ging op een crashdieet. Vanaf dat moment was ik de controle volledig kwijt: of ik was aan het lijnen of ik had eetbuien.”

Emmer kots

“De paniek die ik voelde na een eetbui of etentje was groot. Ik was die tien kilo kwijtgeraakt en doodsbang om weer ‘dik’ te worden. Om de paniek weg te nemen, braakte ik. Stiekem, want ik wilde niet dat iemand het wist. Wanneer ik met vrienden was, gingen de gesprekken volledig langs me heen omdat ik maar met één ding bezig was: hoe kan ik zo snel mogelijk ongemerkt naar het toilet? Voor de eetbuien op mijn kamer had ik een ‘slimme’ oplossing bedacht: een emmer in de kast. Alleen als ik zeker wist dat ik alleen thuis was, leegde ik hem. Omdat ik niemand in vertrouwen wilde nemen, leidde ik een soort dubbelleven. Voor de buitenwereld was ik een sterke vrouw, maar in werkelijkheid ging ik kapot aan schuldgevoelens, frustratie en onzekerheid. Het was een heel eenzame periode.”

“Op mijn 27e besefte ik dat het zo niet langer kon en meldde ik me aan bij Weight Watchers. Daar ontdekte ik dat je voor een gezond gewicht niet zozeer weinig hoeft te eten, maar de juiste dingen. Opeens was er weer ruimte voor een glaasje wijn of iets lekkers, zonder dat ik me schuldig hoefde te voelen. Toen ik mijn eetpatroon op de rit had, ben ik de onderliggende problemen gaan aanpakken. Mijn eetgedrag was namelijk niet alleen een manier geweest om grip te krijgen op mijn lichaam, maar ook om mijn gevoelens te verdoven. Ik moest opnieuw leren omgaan met mezelf en de complexiteit van het leven.”

Bevrijding

“Sinds ik mijn eetstoornis heb losgelaten, leef ik pas echt. Ik word niet meer geremd en kan zelf beslissen waar ik mijn aandacht aan besteed. Een enorme bevrijding! Ook voel ik me krachtig: doordat ik mijn eetverslaving heb overwonnen, weet ik dat ik alles aankan in het leven. Op de weegschaal sta ik niet meer. Natuurlijk merk ik het wel als mijn broeken wat strakker of losser zitten, maar daar hecht ik geen waarde meer aan. Zolang ik lekker in mijn vel zit en voldoende energie heb, ben ik tevreden.”