Wie: Merel Bakker (35), getrouwd, 3 kinderen, orthopedagoog – Integraal kindcentrum Laterna Magica

Terwijl ze van ontwikkelings- en opvoedingsproblematiek haar werk had gemaakt, droomde Merel van werken op een school. Ze maakte de switch en werkt nu op een basisschool waar elk kind – ook met een handicap of beperking – welkom is.

“Na mijn studie werkte ik binnen de gespecialiseerde zorg. Ik had me gespecialiseerd in ernstige ontwikkelings- en opvoedingsproblematiek. Het idee van werken op een school sprak me echter steeds meer aan. Kinderen besteden daar zo’n groot deel van hun tijd, in tegenstelling tot een ambulante setting, waar ze maar af en toe komen. Juist omdat een school zo’n groot onderdeel is van hun dagelijks leven, kan ik voor mijn gevoel veel bijdragen aan de ontwikkeling van een kind. Jonge kinderen zijn nog het meest beïnvloedbaar. Juist ook kinderen met ernstige problemen; hoe jonger je problemen aanpakt, hoe meer effect je kunt realiseren. Anders blijft het maar pleisters plakken in plaats van helen.”

Kijken naar het kind als geheel

“Toen ik nog in de gespecialiseerde zorg werkte, viel me op dat er soms zo gefocust wordt op alles wat er mis is met een kind. Dan heeft een kind bijvoorbeeld de diagnose ADHD gekregen en wordt alleen nog maar van daaruit gedacht. Ik denk dat het juist belangrijk is om te denken vanuit ‘het normale’, dat wordt gekeken naar een kind als geheel. Daar help je kinderen volgens mij veel meer mee. Ze moeten de ruimte krijgen om hun eigen structuur, ritme en rituelen te ontdekken in plaats van ze als het ware vast te zetten in een diagnose en de kenmerken die daarbij horen.”
Laterna Magica sluit heel goed aan op mijn visie. In het kindcentrum (een combinatie van school en opvang, red.) is namelijk iedereen welkom, ook kinderen met een handicap of een beperking. Dat zijn bijvoorbeeld kinderen met autistische kenmerken, een motorische beperking, spraak-taalproblemen, zelfbepalende kinderen of kinderen met het syndroom van Down. Door uit te gaan van wat deze kinderen wel kunnen, is het mogelijk om ze mee te laten draaien op een normale school. Hun handicap of beperking wordt niet op de voorgrond geplaatst. Mijn uitdaging is dat deze kinderen worden gezien als volwaardig lid van de groep, dat ze erbij horen en geaccepteerd worden. Dat is soms een lastige uitdaging, maar wel een heel leuke.”
“Op andere scholen zie je dit ‘normaal meedraaien met een groep’ niet zo snel terug. Daar worden kinderen met een beperking al snel apart gezet of individueel begeleid. Hiermee wordt een uitzonderingssituatie gecreëerd, waardoor een kind toch weer anders wordt gezien dan de rest van de groep.”

Ontdekken eigen kracht

“Zelf heb ik als kind op een montessorischool gezeten, dat ervaar ik als erg positief. Er was namelijk geen maatstaf. Ik werkte in mijn eigen tempo en daardoor had ik niet het gevoel dat ik achter- of juist voorliep op anderen. Dat is iets wat ik ook graag wil overbrengen. Kinderen kunnen, denk ik, veel beter omgaan met de druk die op ze wordt gelegd in de maatschappij zodra ze zich bewust zijn van hun eigen kracht en kunnen. Dat ze beseffen: hier ben ik goed in en dit wil ik bereiken.”