Maria Grijpma en Inge Jager schreven samen het boek Klein geluk voor de mantelzorger, waarin ze mantelzorgers willen helpen geluk terug te brengen in hun leven, net zoals zij elkaar geluk brengen.

“Ik ben mantelzorger voor mijn vader. Ik logeer elke drie weken een paar nachtjes bij hem en ga elk jaar met hem op vakantie”, vertelt Maria. “Toen ik jong was, hadden we niet echt een vader-dochterband, dat liet hij volledig aan mijn moeder over. Sinds mijn moeder is overleden, ziet hij dat hij aan mijn zus en mij twee geweldige dochters heeft. Hoewel het niet makkelijk was, heb ik me over het verleden heen gezet. Nu heb ik alsnog een band met mijn vader kunnen opbouwen en daar ben ik enorm dankbaar voor. Zelf is hij hartstikke dankbaar dat wij voor hem zorgen. Daarom heb ik het zelf niet zo moeilijk als mantelzorger, maar ik realiseer me heel goed hoe belangrijk die dankbaarheid is. Niet alle mantelzorgers hebben dat. Ik sprak ooit iemand die zei: ‘Het lijkt wel alsof alles wat ik doe in een bodemloze put valt,’ Vaak wordt pas duidelijk hoeveel mantelzorgers doen als ze wegvallen. Deze mensen zouden veel meer waardering moeten krijgen.”

Positieve vibe

“Daarom is het zo fijn dat ik Inge heb”, lacht Maria. Inge vult aan: “We ontmoetten elkaar twintig jaar geleden tijdens een cursus over bewustwording. Tijdens de cursus moesten we gezamenlijk een opdracht doen en Maria zei gelijk tegen mij: ‘Kom maar, ik ben leuk.’ We hebben daar veel plezier gehad en dat hebben we nog steeds. Hoewel we ver uit elkaar wonen, ik in Amsterdam en Maria in het Brabantse Waalre, zien we elkaar vaak door het schrijven van het boek. Het mooie aan Maria, vind ik, is dat ze alles met me deelt, ook als ze een mindere periode doormaakt.”
Maria: “Inge helpt me groeien als persoon, ik kan haar alles vertellen en hoef me nooit anders voor te doen dan ik ben. Ik mag tegen haar zeuren, maar ze zorgt er ook voor dat ik daarna weer positief verderga. Die steun willen we met ons boek ook andere mantelzorgers geven. Zij krijgen vaak te weinig complimenten en lopen zichzelf dan voorbij. Je kunt er echter niet altijd van uitgaan dat een ander je complimenteert of dankbaarheid laat zien. Vooral niet als diegene heel erg ziek is of chronische pijn heeft; dan is hun eerste gedachte hoe het met henzelf gaat. Daarom moet je jezelf die positieve energie geven, bijvoorbeeld door elke dag te benoemen waar je dankbaar voor bent. Dat kan iets heel kleins zijn, zoals de zon die schijnt. Zo kom je in een positieve vibe die je nodig hebt om je werk als mantelzorger vol te kunnen houden. Inge en ik willen hen daarbij, met onze kennis verkregen via trainingen, onze ervaring en ons werk, proberen te helpen. Net zoals wij elkaar positief houden.”
Inge: “De boeken die we hebben geschreven, waren er ook nooit gekomen zonder elkaar. We vullen elkaar echt aan.”