Haar schoonvader, zwager en schoonmoeder overleden aan kanker. Haar moeder vecht er nu tegen. Toch laat Sandra Wijkhuisen de moed niet zakken. Ze richtte een stichting op.
“Iedereen heeft een passie nodig. En als je die niet hebt, moet je ernaar zoeken. Passie geeft je de drive iets moois te maken van je leven, wat je ook mankeert of wat je ook meemaakt. Mijn passie zit hem in zorgen voor anderen. Als kind al ging ik op de koffie bij oude dametjes in bejaardenhuizen. Ik vond het prachtig om te zien hoe zij opvrolijkten van zo’n bezoek. Later zorgde ik voor mijn gehandicapte kinderen en zieke familieleden. Het is fijn iets voor een ander te kunnen doen.”
“Kanker loopt als een rode draad door mijn leven. Mijn zwager, schoonvader en schoonmoeder overleden eraan. Mijn eigen moeder vecht nu tegen uitgezaaide borstkanker. Als biologisch schoonheidsspecialiste geef ik onder andere ontspanningsmassages. Tijdens het ziekbed van mijn schoonmoeder masseerde ik haar handen en voeten. Ze vond het heerlijk en vergat de pijn. Even was er een lichtpunt; ze kwam los van het lijden. Ik bedacht me dat alle zieke vrouwen wel zo’n lichtpunt kunnen gebruiken in hun ziekteproces.”
Zorgen vergeten
“Na mijn schoonmoeders dood maakte ik die gedachte concreet. Ik organiseerde vanuit mijn beautysalon verwen- en ontspanningsdagen voor vrouwen met een levensbedreigende ziekte. De toestroom was te groot voor mij alleen, dus riep ik de hulp in van ondernemers uit de buurt. Dit werd uiteindelijk de Yellow Roses Foundation, vernoemd naar de lievelingsbloem van mijn schoonmoeder. Samen met een groep enthousiaste sponsors en vrijwilligers houden we jaarlijks een verwendag voor ernstig zieke vrouwen in Etten-Leur en omgeving.”
“Allerlei (beauty)professionals zetten zich belangeloos in om vrouwen een dag helemaal in het zonnetje te zetten. Ze krijgen massages en schoonheids- en manicurebehandelingen. Hun haar wordt gestyled en ze gaan uitgebreid in de make-up. Na afloop kunnen de vrouwen (als ze dat willen) op de foto. De reacties zijn hartverwarmend. Ik vergeet nooit de glimlach van een vrouw met kanker die me omhelsde en zei: ‘Het is lang geleden dat ik zo intens heb genoten. Ik voel me weer vrouw.’”
“Ik ondervond (en ondervind nog steeds) van dichtbij hoe heftig kanker is. Vrouwen verliezen dat wat hen vrouwelijk maakt. Hun haar valt uit. Hun huid wordt grauw. Hun nagels brokkelen af. Spanning en verdriet overheersen. Wij leggen ze lekker in de watten, waardoor hun batterij oplaadt. Even vergeten ze hun zorgen, voelen ze zich mooi en ontspannen. Ook het contact met lotgenoten doet veel vrouwen goed. Aan het eind van de dag zie je ze stralen. Ik word daar helemaal blij van. Ik zou willen dat ieder mens dat gevoel kon ervaren. Iets voor een ander overhebben is het mooiste geschenk dat je kunt geven.”