Hét middel tegen de winterblues? Aan een caravan klussen in een roze overal. Aanvankelijk lachten de mensen in haar omgeving Marthe uit. “Tot Kipcaravan Miep klaar was en er geweldig uitzag. Toen was iedereen stil.”
“Om een gevoel van vrijheid te krijgen, hoef je er niet drie weken op uit te trekken. Ik pak op vrijdag mijn tas, hang Miep de Kipcaravan achter mijn auto, en na een paar uur zit ik op een camping in de duinen over de zee uit te kijken. Op maandag schuif ik dan weer fris achter de computer. Ik ervaar die tripjes niet als lange weekends, maar als ‘minivakanties’. Zo zet ik ze in mijn werkagenda. Daar word ik blij van. Je moet het geluk uit het kleine halen, vind ik. Het leuke is dat anderen dat nu ook kunnen ervaren. Ik kan niet elke week weg. Daarom verhuur ik Miep. Het gastenboek bevat inmiddels flink wat verhalen, knutselwerkjes en foto’s. Iedereen zit daar zo gezellig te zijn. De caravan is klein, maar er kan ontzettend veel in. Als je de deur opendoet, stap je in een knus wereldje in pasteltinten. Precies zoals ik het voor ogen had toen ik aan het klussen was.”
Gewoon beginnen
“Uit mijn baan als communicatieadviseur in een ziekenhuis haal ik veel voldoening. Ik kan er een deel van mijn creativiteit in kwijt. Maar zoals veel mensen heb ik een droom. Ik hoop ooit nog eens een eigen theehuis te beginnen, op een idyllisch plekje in de natuur. De middelen om zoiets groots te beginnen heb ik nu nog niet. Daarom begon ik met een klein project: in september 2012 kocht ik in Duitsland een Kip waarmee ik op locatie high teas kon gaan geven. Een opknappertje. Ik ben technisch, leerde als kind van mijn vader doe-het-zelven. Maar aan het vertimmeren van een caravan had ik me natuurlijk nog nooit gewaagd. Ik maakte een plan en begon maar gewoon. Elk weekend en iedere vrije avond was ik bezig, in een grote open loods van vrienden, in Ommen. In de winter woei er sneeuw naar binnen. Onder mijn roze overal droeg ik heel veel truien. In het begin lachten mensen me uit. Tot Miep klaar was en er geweldig uitzag. Toen was iedereen stil. Twee jaar later stortte ik me op een nieuw avontuur: ik kocht een Volkswagenbus uit 1965. Vol gaten, vocht en schimmel. Ik leerde lassen en maakte van binnen een nieuw interieur. Het eelt stond op mijn handen. Maar het gaf zo’n kick om die oude roestbak onder mijn handen te zien veranderen. Het spuiten besteedde ik uit, want dat is écht een vak. IJsblauw met wit is de grote broer van Miep geworden. Een plaatje.”
Helemaal bij mezelf
“Ik ben bewust in het najaar gaan klussen, want dat vind ik een vreselijk deprimerende periode. Geen kleur, geen licht. Ik werk in Zwolle, zit ’s ochtends al om 7.15 uur in de auto en ik kom thuis in het donker. Van op de bank hangen en televisiekijken krijg ik geen energie. Van lichamelijk bezig zijn en iets maken wel. Heerlijk om zo dicht bij mezelf te zijn. Dingen uit te denken. Een kastje verplaatsen of verkleinen. Urenlang ben ik aan het rommelen, in opperste concentratie. Tien keer gaat het mis en de elfde keer lukt het wel. Het zijn pure bezinningsmomenten. Ik heb geen telefoon bij me, geen muziek op. Alles laat ik los, ik heb met niemand iets te maken. In het dagelijks leven houd ik rekening met anderen, sta ik voor de mensen in mijn omgeving klaar. Dat hoort ook zo. Maar het is heel gezond om jezelf ook deze creatieve momenten in totale afzondering te gunnen. Ik fleur daar in de winter enorm van op!”
www.miepshuis.nl
Wie: Marthe Houpt (30)
Woonplaats: Utrecht
Woont samen met: Roderick (26), poes Miep en hond Moos