“Elk mens heeft recht op echt contact met een ander mens”

Als muziektherapeut komt Lara Bellis thuis bij kinderen en jongeren met autisme. “Met muziekinstrumenten en mijn stem probeer ik een ingang te vinden om een kind te bereiken en contact te krijgen. Als dat lukt, is dat fantastisch.”

Zonder woorden

“Ik werk nu zo’n dertien jaar als muziektherapeut. Vroeger vond ik het spannend als ik naar iemand met complexe beperking toe moest. Nu geeft me dat juist de meeste voldoening. Ik werk met een jongen van begin twintig die amper contact maakt, moeilijk verstaanbaar is, een-op-eenbegeleiding nodig heeft en agressief kan reageren als hij niet begrepen wordt. Vaak lukt het om via de muziek met hem te communiceren, zonder dat we woorden nodig hebben. Hij speelt bijvoorbeeld heel hard en gaat opeens langzamer spelen. Ik volg zijn tempo. Dan zie ik hem al kijken. Even later ga ik sneller spelen en volgt hij mij. We zitten dan helemaal op één lijn en hij voelt dat. Dat is zo mooi! Vooral omdat hij in het dagelijks leven vaak niet begrepen wordt.”

Uitlaatklep

“De hele dag sta ik in de ‘geefstand’. Aan het eind van een dag ben ik soms helemaal leeg. Om weer op te laden, helpt dansen enorm. Tot mijn achttiende zat ik op klassiek ballet. Nu doe ik al jaren moderne dans. Twee keer per week ga ik naar dansles en af en toe treden we op. Van nature ben ik niet iemand die graag op de voorgrond treedt, maar ik verander bij een dansvoorstelling. Dan trek ik alles uit de kast om te laten zien wat ik kan.”

Trots

“Ouders van kinderen met een verstandelijke beperking of autisme krijgen keer op keer te horen wat hun kind allemaal niet kan. Ik vind het mooi als ik ze een andere kant van hun kind kan laten zien. Laatst gebeurde dat bij een jongen van twaalf die eigenlijk elke les hetzelfde wil doen: liedjes zingen die hij kende. Zelf muziek maken vond hij te spannend; nieuwe dingen gaat hij door zijn autisme het liefst uit de weg. Elke keer daagde ik hem uit om toch eerst zelf een paar noten te proberen. Als beloning zongen we daarna de liedjes die hij wilde zingen. Zo leerde hij steeds een stukje van een liedje spelen. Tot hij opeens het hele liedje zelf speelde! Zijn moeder die ook in de kamer zat, glunderde van trots. En hijzelf ook.”

Kofferbak

“Of ik ook muziek maak met mijn eigen kinderen? Eigenlijk te weinig; mijn muziekinstrumenten blijven meestal in de kofferbak van de auto liggen. Het is een beetje zoals bij de timmerman thuis waar de deuren kraken. Al valt het misschien mee. Laatst vroeg een vriendje van Arthur, mijn achtjarige zoon, me: ‘Waarom zing jij altijd?’ Ook zet ik thuis geregeld muziek op om de stemming te veranderen. Liggen Arthur en zijn zusje Felien lusteloos op de bank, dan zet ik muziek op om ze op te peppen. Of ik gebruik rustige muziek als hun energielevel een paar tandjes minder mag.”

Contact

“Ik werk samen met Stichting Papageno. Een stichting die zich inzet voor kinderen en jongeren met autisme. Uit onderzoek blijkt dat muziektherapie positieve effecten heeft op het sociale gedrag en de communicatie van kinderen met autisme. De Papageno-app die er sinds kort is, is een leuke aanvulling op de therapie. Met de app kan een kind zelf een eenvoudige compositie maken. Eerst veilig samen met zijn therapeut, maar daarna kan hij hem delen met zijn ouders, familieleden en vrienden. Zij kunnen dan iets aan de compositie toevoegen. Een leuke, nieuwe manier van contact maken. Bij de complexere gevallen, zoals de moeilijk verstaanbare jongen van twintig, lukt dat misschien nooit. Maar ondertussen heeft hij wel echt contact met mij, al is het maar een uurtje per week. Dat is waar het mij om gaat, want ieder mens heeft recht op echt contact met een ander mens.”

Meer over Papageno en Lara’s werk lees je op www.papageno.nl.

KPN-MCF ondersteunt deze stichting, maar ook andere zoals de Zilverlijn (ouderen) en KlasseContact.