‘Use it or lose it’, zeggen vooraanstaande deskundigen over je hersenen. Oftewel, nieuwe dingen leren is de manier om je brein gezond te houden. Maar opnieuw de schoolbanken induiken? Eng! Niet alleen geef je zekerheden op, ook je brein is roestig. Deze drie helden deden het toch. “Nu we tot ons zeventigste moeten werken, kun je maar beter iets doen waar je gelukkig van wordt.”
Vera Balk (39), masseur, studeert Bowentherapie en Medische basiskennis, getrouwd met Robin. massagesenang.nl
Slecht slapen, een slecht humeur en nek- en schouderpijn waren nodig om Vera te laten inzien dat het anders moest. Nu zit ze ondanks haar dyslexie steevast iedere dag twee uur met haar neus in de boeken.
“Ooit zei iemand tegen me: ‘Als je uit je kringetje stapt, zul je zien hoeveel er nog is.’ ‘Weet je wel hoe hoog die drempel is?’, reageerde ik. ‘Ik zie geen drempel. Die zie jij’, was zijn antwoord … Het zette me aan het denken. Sinds een tijdje werkte ik, naast mijn vaste baan als baliemedewerkster bij een tandarts, als masseur. Op de tafel ontmoette ik veel mensen die fysieke klachten hadden doordat zij geestelijk en lichamelijk in onbalans waren. Ik wees hen erop dat als zij echt wilden verbeteren ze de werkelijke oorzaak achter hun probleem moesten aanpakken. Dat gold natuurlijk ook voor mij. Al maandenlang sliep ik slecht, mijn humeur was niet om over naar huis te schrijven en ik had pijn in mijn schouders en nek. Er moest iets veranderen.”
Sterke wil
“Mijn werk bij de tandarts was inspiratieloos en putte me uit, terwijl ik van masseren energie kreeg. Langzaam groeide het besef dat hierin mijn passie lag. In de zomer van 2014 hakte ik de knoop door. Ik stopte met werken en ging opnieuw de schoolbanken in. Ik wilde mijn brood verdienen met masseren.”
“Zekerheid verruilen voor onzekerheid is spannend. Daarnaast kost studeren me, omdat ik dyslectisch ben, extra tijd en energie. Maar juist daardoor heb ik ook een sterke wil en zelfdiscipline ontwikkeld. Ik wil en zal mijn examens halen! Iedere dag zit ik daarom steevast twee uur met mijn neus in de boeken. Het is een continue ontdekkingstocht naar oplossingen en mogelijkheden. Op school leer ik ook mensen kennen met dezelfde inzichten en instelling. Dat is boeiend, leuk en motiverend!”
Compleet
“In mijn jeugd wilde ik graag fysiotherapeut worden. Helaas zat dat er niet in, omdat ik dacht dat ik ‘gewoon’ niet goed kon leren. Nu, twintig jaar later, laat ik me niet afschrikken door mijn dyslexie en ga ik alsnog mijn gevoel achterna. Door mijn holistische aanpak kan ik mensen, op mijn eigen manier, fysiek en geestelijk helpen. Ik voel intuïtief aan wat ze nodig hebben en speel daarop in.”
“Mijn man staat vierkant achter me en is blij met de verandering die ik heb doorgemaakt. Ik ben weer gezellig in huis, slaap beter, ben gelukkiger en heb minder lichamelijke klachten. Ik ben trots dat ik voor mezelf heb durven kiezen. Trouwens, zeg nou zelf: als we toch tot ons zeventigste moeten werken, dan kun je maar beter iets doen waar je gelukkig van wordt. Toch?”