Bij een longontsteking raken de longblaasjes ontstoken. Zij vullen zich met witte bloedlichaampjes en vocht. Hierdoor kan er minder zuurstof door de wand van de longblaasje het bloed in. De oorzaak van een longontsteking is vaak een bacteriële infectie. Het kan ook een ernstige complicatie zijn bij een virusinfectie, zoals griep of een verkoudheid. Soms veroorzaken schimmels de ontsteking. Meestal is een deel van één long ontstoken. Als een longontsteking in beide longen zit, is dat levensbedreigend.
Bij een longontsteking ontwikkelen zich binnen een paar uur verschillende symptomen als hoest (met roestkleurig of bloederig slijm), pijn op de borst die erger wordt bij het inademen, kortademigheid, hoge koorts en koude rillingen. De ontsteking kan zich van de longblaasjes naar het longvlies verspreiden, waardoor pleuritis ontstaat. Hierdoor hoopt vocht tussen de beide vliezen op en dit bemoeilijkt het ademen.
Sommige vormen van longontsteking worden steeds moeilijker te behandelen door de toenemende resistentie van de ziekteverwekkers tegen antibiotica. Hierdoor is longontsteking de meest voorkomende fatale ziekenhuisinfectie.
Kinderen, ouderen en mensen die ernstig of chronisch ziek zijn (bijvoorbeeld diabetes) of een verzwakt immuunsysteem hebben, lopen meer kans op longontsteking. Ook rokers of mensen die ondervoed zijn, hebben een grotere kans op longontsteking.
Longontsteking is niet geschikt voor zelfmedicatie. Raadpleeg altijd een arts.