Wie: Wendy Lekkerkerk (41), getrouwd, een dochter, badjuf – Zwemschool Wetterwille en Zwemles 2.0
Na een druk weekend vol enthousiaste kinderen die badjuf Wendy leert zwemmen, moet ze echt even bijkomen van de drukte en het geluid. Zo goed en zo kwaad als het gaat, is ze bewust bezig met het beperken van te hard geluid tijdens haar zwemlessen.
“Een aantal jaar geleden exploiteerde ik samen met mijn man een eigen openluchtzwembad. Ik herinner me het eerste zomerseizoen nog goed. Op hete dagen was het hartstikke druk. Dan hadden we honderden spelende kinderen die in het water plonsden, spetterden of gillend van de glijbaan gingen. We hielden toezicht vanaf het zwembad, maar ook vanuit een zwembadtoren. Het geluid weerkaatste tegen de glazen wanden en dat was behoorlijk heftig. Bleef het langer dan een dag of drie mooi weer, dan raakten ouders en kinderen wat oververhit, een beetje overenthousiast. Dan werden ze nog wat wilder in gedrag én geluid: er werd meer gevallen en ik moest meer pleisters plakken.”
“Hoe meer dagen ik achter elkaar bij het zwembad was, hoe meer ik het merkte aan mijn gehoor. ’s Avonds thuis had ik weleens een piep in mijn oren. Ook voelde ik me geregeld gespannen. Ik moest dan echt even acclimatiseren en rust vinden. Gelukkig trokken de piep en de spanning steeds vanzelf weer weg. Toch was ik soms blij als het na een paar dagen mooi weer begon te regenen. Ik was sowieso blij dat het hier in Nederland geen vier maanden achter elkaar mooi weer is!”
“Ik moest leren om mezelf af te sluiten voor het geluid en ermee om te gaan. Dat eerste seizoen had ik daar meer moeite mee dan de seizoenen daarna. Toen leerde ik doseren hoe ik het geluid op me in kon laten werken.”
Bewust stemgebruik
“Nu geef ik zwemlessen en probeer ik zo goed en zo kwaad als het gaat het geluid in het zwembad te beperken. Natuurlijk zijn er momenten dat het enthousiasme van de kinderen en het bijbehorende geluid uit de hand lopen – bijvoorbeeld tijdens de wisseling van de lessen, als de kinderen vrij zwemmen of als ouders het zwembad in komen – maar gelukkig is dit ook weer snel opgelost door iedereen tot de orde te roepen.”
“Ik werk tijdens mijn zwemlessen heel bewust met mijn stem. Ik merk dat als ik zelf mijn stem hard gebruik of te enthousiast doe, de kinderen dit overnemen en ook overenthousiast raken. Dan steekt iedereen elkaar aan. Door de kinderen rustig te benaderen en te laten zien wat ik wil, zorg ik ervoor dat er veel minder geluid op me afkomt. Als de hele groep spetterbenen maakt, ga ik geen instructies over het geplons heen schreeuwen met mijn stem. Daarnaast gebruik ik tijdens mijn zwemlessen stuurkaarten, dat zijn kaartjes met getekende instructies. Deze zorgen er ook voor dat ik mijn instructie niet hoef te schreeuwen. Probeer dat maar eens als een kind met zijn oren onder water zit of oordopjes in heeft.”
“Toch kan ik natuurlijk niet altijd om het gegil en gegalm heen. De meeste kinderen zijn gewoon lekker spontaan en vol energie tijdens het zwemmen. Dat is prachtig en daarin wil ik ze ook niet beperken. Dat maakt dat ik na een lang weekend werken, op mijn enige droge dag in de week, echt even moet bijkomen en thuis de rust opzoek. Zo blijft het zoeken naar de balans.”