Zelf bestempelen Tom en Yvonne hun bedrijf als een gekkenhuis. Helemaal tijdens de aspergeoogst, die nu in volle gang is. Gelukkig vinden ze soms een moment om even stil te staan, bijvoorbeeld als dochter Kobe bloemen plukt. Welkom op biologisch Boerengoed De Buitenman.
Wie bij het boerenleven beelden uit Boer zoekt vrouw voor zich ziet, zit goed bij Boerengoed De Buitenman van Tom en Yvonne Romme. Tenminste, als je als gast neerstrijkt op het terras van hun herberg voor een hapje of drankje, logeert in de bed and breakfast of langs de aspergevelden wandelt. Je zou zo, net als Yvon Jaspers, languit tussen de bloeiende madeliefjes in het gras willen gaan liggen.
Tom en Yvonne zelf hebben echter weinig tijd om te liggen dromen in het gras of rond te tuffen op de tractor. Al helemaal niet tijdens het aspergeseizoen, dat nu in volle gang is en nog tot Sint Jan, 24 juni, duurt. Tom: “We rollen ’s ochtends ons bed uit, drinken een kop koffie en gaan aan de slag, om ’s avonds rond een uur of tien te stoppen en ons bed weer in te duiken.”
“Yvonne en ik zijn vijfentwintig jaar samen en inmiddels runnen we alweer vijftien jaar ons gemengde biologische boerenbedrijf. Regelmatig zeggen we tegen elkaar: ‘Nog een paar jaar dit gekkenhuis, dan gaan we het echt rustiger aan doen. Dan hebben we weer tijd voor elkaar.’ Want een gekkenhuis is het met de boerderij, onze kinderen van 16, 18, 7 en 5 (Ja, we zijn samen aan een tweede leg begonnen!) en alles wat erbij komt kijken.”
Kippen slachten op zaterdag
Naast asperges worden op De Buitenman ook andere groenten en kruiden verbouwd. Tom: “Van alleen de aspergevelden kunnen we simpelweg niet leven. Daarom hebben we inmiddels een herberg waar mensen kunnen eten, een bed and breakfast en sinds vorig jaar een boerderijwinkel. Ik zeg weleens: ‘Hoe meer je wilt blijven boeren, hoe minder je op de tractor zit.’”
De rode draad in al die activiteiten zijn de biologische producten van eigen land. Yvonne: “Ik ben van huis uit kok, dus van aspergesoep tot appeltaart komt er hier niets uit een pakje of zakje. We maken alles vers.”
Ook het vlees dat in de herberg wordt geserveerd en in de boerderijwinkel wordt verkocht, komt van de eigen koeien en varkens. Verderop, achter de aspergevelden, loopt een kudde limousinkoeien met hun kalfjes en tegenover de boerderij scharrelen de varkens in de buitenlucht.
Tom: “Toen ik klein was, liep mijn moeder op zaterdag de schuur in en slachtte eigenhandig twee kippen die van de leg af waren. Die aten we dan op zondag. Tegenwoordig zijn veel mensen het contact met wat ze eten kwijt. Met ons bedrijf willen we het eten weer dicht naar de mensen toebrengen. Dat is ook de reden dat we voor asperges kozen. We wilden een product verbouwen dat we rechtstreeks aan de consument konden verkopen. Zonder tussenkomst van groothandels. We willen niet meedoen aan het gebruik van groeibevorderaars en een bedrijfsvoering die gericht is op winstbejag en schaalvergroting, zoals dat in de reguliere akkerbouw het geval is. Daarom hebben we ook gekozen voor de biologische manier van werken.” Lachend: “En al is het misschien financieel gezien niet altijd de slimste keuze, het is wel een keuze waar we helemaal achter staan.”
Tien centimeter per dag
Kraaakkk, de deur van de schuur gaat open. Binnen overheerst het geluid van kratten die worden opgestapeld en een lopende band die draait. In een grote bak water drijven honderden, misschien wel duizenden, witte stengels. Het zijn de asperges die eerder die dag zijn geoogst. Tom pakt er een handvol uit: “Dit zijn vingers, daar verderop liggen de duimen en de pinken.” Het blijkt vaktaal te zijn om de dikte van de asperges aan te geven.
Op de vraag welke het lekkerst smaken, antwoordt Tom: “Dun of dik, recht of krom: qua smaak maakt het niet uit. Dan telt alleen de versheid.” Om die versheid te garanderen, is het een constant gevecht tegen het licht en de klok. Dat begint al op het land. Zodra de kopjes van de aspergestengels boven de grond uitpiepen, verkleuren ze onder invloed van zonlicht. “Om de asperges wit te houden, dekken we de bedden waar de asperges in groeien af met landbouwplastic”, legt Tom uit. “Dit is ook om de personeelskosten te drukken. Zonder het plastic zouden we meerdere keren per dag langs de bedden moeten lopen om de asperges die met hun kopjes boven het zand uitsteken te oogsten. Ja, zo snel gaat het; bij mooi weer groeien asperges wel zo’n tien centimeter per dag!”
Terug naar het aspergeveld. Hier wordt elke asperge met de hand gestoken. Tom: “Een barst in de grond van het verhoogde aspergebed verraadt dat er een asperge onder groeit. Je schuift de aarde dan een beetje aan de kant en steekt met een aspergemes loodrecht langs de asperge naar beneden om hem zo’n vijfentwintig centimeter lager af te snijden. Wat we eten, zijn eigenlijk de wortelscheuten van de aspergeplant. Omdat ze in het donker groeien, blijven ze wit.”
Asperges zijn heel gezond. Ze zijn rijk aan vitamine B, C, E en provitamine A. Daarnaast bevatten asperges fructosanen, asparagine en kalium, waardoor ze de nierfunctie stimuleren en vochtafdrijvend werken. De stof asparagine lijkt ook een positief effect te hebben op leverstoornissen, chronische reuma en jicht. Dat geldt ook voor hun groene soortgenoten, die zelfs nog iets meer vitaminen en mineralen bevatten dan witte asperges. Tom: “Groene asperges verbouwen we ook hier even verderop. Doordat ze bovengronds groeien, kleuren ze onder invloed van het zonlicht groen.”
Asperges met truffelmayonaise
Als alle kistjes vol zijn, gaat de volgende etappe van de race van start. De snelste weg van land naar schuur. Met de tractor vertrekken de volle kistjes. Eenmaal in de schuur worden ze geleegd in de grote bak met stromend water om ze vers te houden tot ze via de lopende band gewassen, op maat gesneden en verpakt zijn. Ver hoeven de asperges daarna niet te reizen. In het bakhuis naast de schuur is de boerderijwinkel gevestigd, waar de asperges naast allerlei andere producten van eigen en andermans erf worden verkocht. Een ander deel van de asperges gaat naar de keuken van de eigen herberg, waar aspergesoep en -salade op de kaart staan en de traditionele schotel van asperges met hollandaisesaus en ham. Tom: “Vroeger aten we het eerste maaltje asperges altijd zelf op. Dat was traditie. Helaas schiet het er de laatste jaren steeds bij in, we hebben simpelweg geen tijd meer om te koken. Gelukkig hebben we nu de herberg. Ik wil ze dan net zo geserveerd krijgen als onze gasten. Zo kan ik meteen de vinger aan de pols houden. Klopt de hoeveelheid? Is de saus lekker?”
“Trouwens, nu we het over het eten van asperges hebben: mijn oudste dochter wilde ze eerst nooit eten. Ze vond ze niet lekker. Dat kon natuurlijk niet, als dochter van een aspergekweker. Ik stond er dus op dat zij ze leerde eten. Inmiddels zegt ze ‘Het gaat wel’, terwijl bij anderen het water in de mond loopt bij het zien van een bord asperges! Kobe, onze jongste dochter van vijf, is er gek op.”
Huppelend naar de varkens
Later die dag staan we in de boerderijwinkel. Een klant vraagt Yvonne hoe ze de asperges het beste kan schillen. Yvonne doet het voor. Ze pakt het kopje vast en schilt de stengel behendig met een dunschiller met lange halen van boven naar beneden. “Het is de kunst dat je bij het schillen elke haal een beetje met de vorige laat overlappen. Zo voorkom je dat er draderige schillen achterblijven. Verder snijd je de onderste harde stukjes eraf, dat zijn de soepstukskes.” Op dat moment komt dochter Kobe binnen. Op de toonbank staat een schaaltje groene asperges met truffelmayonaise, klaar om door klanten geproefd te worden. Kobe ziet haar kans schoon en steekt er snel een paar in haar mond.
Even later loopt Kobe samen met papa en mama door de kruidentuin op weg naar de varkens. Ze huppelt voor ze uit en stopt dan even om een margriet te plukken. Tom: “Dit is toch wel waar we het voor doen. Om samen met onze kinderen op zo’n plek te mogen wonen en werken is puur geluk. Op zo’n moment is het al het harde werken dubbel en dwars waard.”
Biologisch Boerengoed De Buitenman van Tom en Yvonne Romme is veel meer dan een aspergekwekerij. Hun Brabantse bedrijf bestaat uit een boerderij met een kudde zoogkoeien, schapen, eenden, ganzen, kippen en varkens, asperge- en graanvelden, een indrukwekkend natuurgebied en een herberg, B&B en boerderijwinkel. Tom en Yvonne wonen te midden van al dit moois met hun vier kinderen Luuk, Nele, Raf en Kobe.
debuitenman.nl