“Kanker is als een trein waar je op stapt en in voort dendert. Je moet er gewoon in mee”, aldus Marie-Louise. Gelukkig is die trein inmiddels gestopt en heeft ze haar eigen weg kunnen inslaan.
“Op een dag had ik een vlekje in mijn bh. Eerst dacht ik dat het niets was, misschien een moedervlek die bloedde. De volgende dag zag ik dat er roodbruin vocht uit mijn tepel kwam. Toen wist ik dat er iets niet klopte. De week erna, de dag voor mijn 31e verjaardag, ging ik naar de huisarts. Op mijn verjaardag moest ik naar het ziekenhuis voor verschillende onderzoeken. De artsen dachten eerst dat het goedaardig was, maar helaas waren ze in de war. Een maand later bleek het toch kanker te zijn. Ze hebben mijn borst weggehaald en ik kreeg gelijk een prothese. Ook begon ik met chemotherapie. Ik ben absoluut geen mietje, maar na de operatie was ik net de klokkenluider van de Notre-Dame. Van de pijn kon ik niet rechtop staan. Later bleek dat ik erfelijk belast ben met borstkanker, daarom kreeg ik het al op jonge leeftijd.”
“Kanker is als een trein waar je op stapt en in voort dendert. Je moet er gewoon in mee. Ik heb geleerd dat het heel belangrijk is dat je iets hebt waar je energie van krijgt. Als je ziek bent, kost namelijk alles veel energie. Ik kreeg kanker tijdens het tweede jaar van mijn opleiding tot levenscoach. Toch ben ik ermee doorgegaan. Ik was ervan overtuigd dat ik juist door mijn ervaring mensen zou kunnen helpen. De opleiding gaf mij energie en zorgde ervoor dat mijn wereld niet te klein werd.”
‘Succes met je verdere leven’
“Als je in het ziekenhuis uitbehandeld bent, zeggen ze: ‘Succes met je verdere leven.’ Ik dacht: ‘Wat nu?’ en voelde me verloren. Omdat ik denk dat meer mensen dit gevoel hebben, ben ik vorig jaar een eigen praktijk gestart. Ik help mensen die kanker hebben gehad en mensen die het in hun omgeving hebben meegemaakt. Natuurlijk is geen ervaring hetzelfde, maar toch zijn er minder woorden nodig. Ze zeggen dat ze het bij mij niet helemaal hoeven uit te leggen. Ook help ik mensen met hun persoonlijke ontwikkeling, faalangst of bijvoorbeeld een burn-out.”
“Doordat ik ziek ben geweest, ben ik dankbaarder geworden. Niet dat ik eerst onbewust rondfladderde, maar toch sta ik nu anders in het leven. Van iets negatiefs probeer ik iets positiefs te maken. Wanneer je negatieve gedachten hebt, kun je ervoor kiezen om erin te blijven zwelgen, maar je kunt ook zoeken naar dingen die er ook zijn. Het is niet de bedoeling dat je het ontkent, maar dat je anders gaat denken. Zo is mijn borst op dit moment niet zoals ik hem zou willen, maar ik ben wel gezond. Ik maak het dus breder, want er zijn ook een heleboel andere, mooie dingen. Daar kun je je ook bewust van zijn.”