Wie: Frank Evers (54), getrouwd met Gitty, vader van Arjan, Marc, Amber en Toine, zelfstandig ondernemer. Diagnose: zoon Marc is zwaar geestelijk beperkt en autistisch. Ondanks dat draait Marc volop mee in de maatschappij.
Marc Evers is twee als zijn ouders Frank en Gitty te horen krijgen dat hij zwaar mentaal geretardeerd en autistisch is. Een mokerslag, maar ze lieten zich niet knock-out slaan.
“We wisten dat we slecht nieuws zouden krijgen, maar zó slecht? Marc zou nooit kunnen praten, tegen een bal kunnen trappen of zelfstandig naar de wc kunnen. Zijn psychiater adviseerde opvang in een instelling, maar dat zagen wij niet zitten. Wij wisten dat er meer in Marc zat. We moesten het er alleen wel uithalen.”
“Tot hij twee jaar oud was, ontwikkelde Marc zich normaal. Daarna was alles wat hij geleerd had ineens weg. Hij stopte met praten en als we hem aanraakten, verstijfde hij. We kregen nauwelijks contact met hem; hij bleef langs ons heen kijken. De diagnose was onverbiddelijk: onze zoon bleek zwaar geretardeerd en autistisch. Het voelde als een mokerslag, toch herpakten we ons snel. We lieten onze zoon niet zomaar afschrijven!”
Van alles een leermoment maken
“In plaats van hem naar een instelling te sturen, zochten we scholing voor Marc. Na een lange zoektocht kon hij terecht bij een medisch kinderdagverblijf. We eisten van de leidsters dat ze hem continu stimuleerden in zijn ontwikkeling en deden dat zelf thuis ook. We knuffelden hem, ook al stribbelde hij tegen. We pakten zijn gezicht en keken hem in zijn ogen om contact te krijgen. En we maakten van alles een leermoment. Zo hadden we thuis een groot pictobord waarop we met klittenband plaatjes plakten van wat Marc die dag kon verwachten. We benoemden alles en vertelden en herhaalden voortdurend wat we deden. Net zo lang tot hij het snapte.”
“Marc was al snel zindelijk en op zijn zesde begon hij ons na te praten. Mijn vrouw en ik waren door het dolle heen: bij iedere stap die hij maakte, vierden wij feest. Maar zodra we bij de orthopedagoog kwamen, werd ons enthousiasme de kop ingedrukt: ‘In vergelijking met een kind van zijn leeftijd, is hij er slecht aan toe.’ Die vergelijking wilden wij helemaal niet trekken. We richtten ons op zijn sterke punten en maakten geen drama van wat niet goed ging. Die positieve instelling gaf ons de kracht om door te gaan.”
Wereldrecord zwemmen
“Marc was nog een kleuter toen zijn oma hem meenam naar zijn eerste zwemles. Hij vond het leuk en was erg gedreven om het te leren. Het duurde even voor hij het onder de knie had, maar uiteindelijk ging hij als een speer. Hij blonk zelfs zo uit dat hij ging wedstrijdzwemmen. Zijn trainer stelde voor om hem mee te laten doen met de Nederlandse kampioenschappen. Dat wilde Marc wel en hij won alles. Inmiddels is Marc topsporter. Hij is al vier keer wereldkampioen en vijf keer Europees kampioen geweest. Op zijn achttiende beleefde hij zijn absolute hoogtepunt. Marc, de jongen die nooit iets zou kunnen, vestigde een wereldrecord op de Paralympische Spelen!”
“De weg die we aflegden rondom de ontwikkeling van Marc was er een vol vooroordelen. Medisch personeel lijkt vaak vastgeroest in starre denkbeelden: prognose is prognose. Punt! Dat hoeft helemaal niet zo te zijn. Oké, Marc heeft een geestelijke beperking, maar hij functioneert wel. Hij is topsporter, communiceert en rijdt zelfs auto. Met individuele aandacht en echt oog voor je kind bereik je heel veel. Daar is Marc het levende voorbeeld van.”
marcevers.com