Hoe merk ik het?

• Ronde verdikkingen in de huid, scherp afgegrensd van de omgeving
• één millimeter tot één centimeter groot, soms samenvloeiend tot grotere oppervlakken
• Ruw oppervlak, soms ook bloemkoolachtig.
• Vooral voorkomend op handen, knieën, voetzolen
• Pijnloos, maar op drukpunten (voetzool) wel pijn veroorzakend

Hoe werkt het?

Wratten zijn gezwelletjes in de huid, rond, met een doorsnede van één tot tien millimeter. Ze hebben een wat ruw oppervlak. Soms groeit een aantal wratten samen tot een groter geheel. Wratten zien we meestal aan de handen, knieën, soms ook in het gelaat en onder de voetzolen, maar ze kunnen overal voorkomen. Ze komen het meest voor bij kinderen, maar ook bij volwassenen zijn ze niet zeldzaam. Wratten onder de voetzolen (verrucae plantares) zijn vaak bedekt met en omgeven door een eeltlaag. Ze zijn dan vaak herkenbaar als een groepje donkere puntjes in de huid. Wratten zijn in principe pijnloos. Door hun lokalisatie kunnen ze soms wel pijn veroorzaken: wratten onder de voetzool, vooral onder de hak en de bal van de voet vormen met het omgevende eelt een knobbel die erg pijnlijk kan zijn als men erop staat.

Hoe ontstaat het?

Wratten ontstaan als gevolg van besmetting met een virus, het Humaan Papilloma Virus, type 1 en 2. Door direct contact kan het van de een aan de ander doorgegeven worden. Geleidelijk aan ontwikkelt men weerstand tegen het virus. Dat is de reden dat de meeste wratten na verloop van tijd (meestal na een jaar of twee) spontaan verdwijnen. Ook is dat de reden dat men wratten vaker ziet bij kinderen: de meeste volwassenen hebben immers al weerstand opgebouwd.

Hoe ga ik er zelf mee om?

Wratten zijn onschuldig, (meestal) niet pijnlijk en ze verdwijnen vrijwel altijd spontaan. Men zou dus dit moment van verdwijnen rustig kunnen afwachten. Toch willen veel mensen eraan behandeld worden. Vooral om cosmetische redenen, om sociaal isolement te voorkomen (wratten zijn “vies”) en soms vanwege de pijnklachten (vooral bij voetwratten). Er zijn verschillende behandelmethoden. Ze zijn alle bewerkelijk en succes is bij geen der methoden gegarandeerd. Bij de apotheek kunt u een flesje salicylcollodium 20 procent kopen. Hiermee stipt u de wrat dagelijks aan, bijvoorbeeld met de achterkant van en lucifer. Eventueel de omgevende huid beschermen met wat vaseline. U laat het drogen en plakt de wrat af met een pleister. Na verloop van tijd de verweekte bovenlaag van de wrat afkrabben en zo doorgaan tot de wrat verdwenen is. In de plaats van salicylcollodium kan men een zalf gebruiken: salicyl 40 procent in vaseline. Vooral voor voetwratten is deze zalf geschikt. Men knipt of ponst een gat ter grootte van de wrat in een pleister en plakt die over de wrat. Op het gat wordt de zalf aangebracht en daarover een nieuwe pleister. De bovenlaag van de wrat en het eelt zal na enkele dagen verweken en kan weggekrabd worden. De pijnlijke knobbel wordt daardoor steeds dunner en minder pijnlijk. Uiteindelijk bereikt men de kern van de wrat, maar dat kan soms enkele maanden duren.

Hoe gaat de arts er mee om?

Een alternatief is de wratten aan te stippen met vloeibare stikstof. Door de zeer koude verdampende stikstof ontstaat een blaar waardoor de wrat loslaat van de onderlaag. Vaak moet deze procedure een aantal malen herhaald worden. Geheel pijnloos is de behandeling niet. Voor voetwratten is deze methode minder geschikt omdat de huid van de voetzool zò dik is dat de koude de kern van de wrat niet bereikt. De meeste huisartsen houden regelmatig een “wrattenspreekuur” waarop wratten aangestipt worden.