Postzakken met urinemonsters stroomden in 2000 richting Weert – allemaal vrouwen die zich afvroegen of zij HPU hadden. En nu? Nu hoor je er nergens meer wat over. “Maar”, zegt betrokken arts John Kamsteeg, “schijn bedriegt”.
Met de verschijning van het boek ‘Hebt u HPU?’ haalde biochemicus dr. John Kamsteeg in 2000 de landelijke pers. Daarna was er geen houden aan bij het KEAC (Klinisch Ecologisch Allergie Centrum), waar hij de scepter zwaait. De postzakken met urinemonsters bleven komen en komen. Het laboratoriumpersoneel maakt lange dagen. Uitzendkrachten sprongen bij. Van de talloze urinemonsters waren er honderden ‘positief’. “Het was een gekkenhuis”, zegt Kamsteeg over die tijd.
De vrouwen die reageerden herkenden zich in de klachten – zoals vermoeidheid, gewrichtsproblemen, terugkerende infecties, overgewicht, hoofdpijn en allergieën – die Kamsteeg schaarde onder de gevolgen van HPU. Volgens hem hadden zij problemen met de opname of verwerking van enkele belangrijke bouwstoffen, zoals pyridoxaal-5-fosfaat. Dit is de ‘actieve’ vorm van vitamine B6. “Door een storing in de opname ontstaan chronische tekorten aan bijvoorbeeld zink en soms mangaan en ijzer, die kunnen leiden tot klachten.”
Grote winst
Een klein decennium later: het lijkt het stil geworden rond de ‘vrouwenziekte’. Muisstil. “Maar schijn bedriegt”, reageert Kamsteeg. “De afgelopen jaren zijn nieuwe boeken en CD-roms verschenen over HPU, in het Engels en Frans en Duits. In Duitsland zijn duizenden exemplaren verkocht en honderden artsen en therapeuten bezig met HPU. In ons land zijn behandelaars bijgeschoold. Er wordt steeds meer wetenschappelijke onderbouwing gepubliceerd. Het groeit wereldwijd.”
De behandeling die Kamsteeg eveneens introduceerde (bestaande uit het slikken van pyridoxaal-5-fosfaat, zink en mangaan) liet de HPU Patiëntenvereniging en Stichting Medivera in 2007 onderzoeken door een onderzoeksbureau. Hieruit kwam naar voren dat wie de basisbehandeling volgde, gezondheidswinst boekte. Vier op de tien ondervraagden waren minder vermoeid. Ook waren hoge scores weggelegd voor minder psychische klachten, maag- en darmproblemen, spierproblemen, bloedsuikerschommelingen, allergieën en menstruatieklachten.
De HPU Patiëntenvereniging hoopte dat de enquête de aanzet was tot verder wetenschappelijk onderzoek. Maar op dat vlak bleef het stil. HPU wordt in de reguliere wereld nog steeds niet erkend.
De term HPU is afgeleid van een stofje dat bij veel mensen kan worden aangetoond in de urine: hemopyrrollactam-complex (HPL-complex). Vooral bij vrouwen wordt deze complexe chemische verbinding vaak gevonden. Kamsteeg: “Het is een teken dat er iets mis is met de genen die de aanmaak van bepaalde enzymen in de heemsynthese regelen. Wie op de HPU-test scoort, is niet per definitie ziek. Maar het is een feit dat vrijwel alle mensen die positief scoren vroeg of laat geconfronteerd worden met gezondheidsproblemen.”
“Geaccepteerd bij de jongere generatie huisartsen”
De schimmel candida zit in ons allemaal. Maar als die gaat woekeren, kan het chronische problemen veroorzaken. Deze opvatting jaren geleden veel stof opwaaien. Titi Koolsbergen: “In het begin had ik nog wel eens scheldende huisartsen aan de lijn.”
Ruim dertig jaar geleden werd door een kno-arts in de Verenigde Staten voor het eerst het verband gelegd tussen de schimmel Candida albicans en chronische gezondheidsproblemen. In de loop van de jaren tachtig ontstond ook in Nederland belangstelling voor candida als veroorzaker van onder meer vermoeidheid, spijsverteringsproblemen, allergieën en chronische infecties. De interesse was beperkt tot het natuurgeneeskundig circuit. Reguliere artsen wuifden de theorieën weg.
En feitelijk is dat nog steeds zo. Huisartsen behandelen candida met schimmeldodende crèmes. Maar de link naar chronische gezondheidsproblemen ontbreekt volgens hen.
Opknappen
Natuurarts Koolsbergen werd, toen ze in 1992 in haar praktijk in Den Bosch aan de slag ging met candida, vaak geconfronteerd met dit reguliere ongeloof. “Elke maand werd ik wel opgebeld door een of meer scheldende huisartsen”, herinnert ze zich. “‘U licht de boel op, met uw fotootjes’, zeiden ze. Ik leg candida vast in levend bloed, met behulp van een phase-contrast microscoop, hetgeen huisartsen niet doen. Op zich begreep ik hun reactie wel. Ik had tijdens mijn reguliere opleiding ook nooit geleerd met zo’n microscoop te werken en te kijken.”
Ook haar werkwijze – het gebruik van diëten en orthomoleculaire middelen bij de behandeling – kwam op kritiek te staan. En haar boek ‘Vechten met gerechten tegen Candida en ME’ (dat ze in 2002 schreef samen met culinair journalist Janneke Vreugdenhil) ook. Zo sprak een Utrechtse gastro-enteroloog in dit verband van “onbewezen en ongefundeerde theorieën”. Koolsbergen liet zich echter niet van de wijs brengen en ging door met het behandelen van candida. Zij keek naar haar patiënten en die knapten op.
Weinig tegenwind
Zeventien jaar na dato zijn collega’s milder over haar aanpak bij candida. “Bij de jongere generatie huisartsen is het geaccepteerd. Ik krijg veel verwijzingen, vooral van huisartsen, bedrijfsartsen en artsen van het UWV. Met name voor vrouwen. Huisartsen zien bijvoorbeeld dat vaginale candida steeds terugkeert en dat wij op dat vlak goede resultaten behalen.”
Waarom? “Omdat wij het hele lichaam behandelen. We overtuigen de patiënt ervan dat het lichaamsmilieu vijandig moet worden voor de candida. Dat betekent (vaak) reguliere antischimmelmiddelen én een dieet. Daarna schrijven we gedurende langere tijd natuurmiddelen voor, die maken het lichaam voor candida minder aantrekkelijk.” Als dat nodig is, wordt ook de partner mee behandeld. “De schimmel zit bij de man vaak onder de voorhuid die met reguliere middelen is te bestrijden.”
Om de candida echt uit te roeien moeten man én vrouw beiden langdurig op natuurlijke wijze worden nabehandeld, zegt Koolsbergen. “Alléén de vrouw behandelen, beschouw ik in dit soort gevallen als een kunstfout.”
Nieuwe leefregels kunnen bijdragen aan herstel. “Het is inmiddels bekend dat in één milliliter sputum (slijm uit de luchtwegen) zo’n driehonderd candida-celletjes zitten, die in staat zijn zich te vermeerderen ofwel te ‘koloniseren’. Dit betekent dat wanneer je aan orale seks doet, je een partner steeds weer kunt besmetten. Soms is een verbod op orale seks nodig om verlost te raken van een vaginale candida.”
Anno 2009 komt tegenstand tegen haar aanpak bij candida feitelijk alleen nog van de medisch ‘fundamentalisten’. “Het is niet geaccepteerd bij een klein clubje, maar wel bij de jongere generatie huisartsen. Daar ondervind ik zelden problemen. Ik ben altijd heel blij als de huisarts een klein briefje meegeeft bij de verwijzing. Zeventien jaar geleden was dat een zeldzaamheid, nu gebeurt dat echt heel vaak.”
Schimmelinfecties (waaronder candida-infecties) blijken niet alleen steeds vaker voor te komen, maar ook steeds moeilijker te bestrijden omdat ze resistenter worden tegen bestaande antibiotica. Een onderzoeksgroep van het VU medisch centrum ontdekte recentelijk dat ons lichaam specifieke afweerreacties opwekt tegen deze schimmels.
“Nog steeds roepende in de woestijn”
Een doodnormale vaccinatie kan ernstige allergieën, epilepsie en gedragsstoornissen uitlokken. Met die bewering werd arts Tinus Smits een landelijke bekendheid. Maar dat niet alleen. Het was ook het begin van een jarenlange strijd tussen voor- en tegenstanders. Met Smits als middelpunt.
In de jaren negentig stelde homeopathisch arts Tinus Smits vaak de diagnose ‘post-vaccinaal syndroom’ (PVS) in zijn Eindhovense praktijk. In 1996 beschreef hij deze ervaringen in een brochure en gaf het uit in eigen beheer. In 2001 volgde daarop het boek ‘Inenten niet zonder risico’, waarin hij dezelfde visie verwoordde.
“Vooral die brochure beleefde aardig wat drukken”, zegt Smits nu. “Er zijn ongeveer 12.000 exemplaren van de hand gegaan.”
Geen obsessie
Het boek activeerde echter ook veel tegenstanders die fel van leer trokken en bovendien doorgingen tot het allerhoogste niveau. Dat mondde uit in een zaak bij het Regionaal Tuchtcollege (2006). De Inspectie voor de Gezondheidszorg typeerde Smits toen zelfs als een ‘gevaar voor de maatschappij’. Het liep uit op een verbod te beweren dat kinkhoest effectief te behandelen is met homeopathie.
Maar zoals gezegd; er waren ook fans. Eén van hen was regisseur Paula Rennings. Zij maakte in 2007 en in 2009 een documentaire over Smits, zijn visie en zijn werkwijze (‘Who’s afraid of Tinus’). In het eerste deel vertellen betrokkenen over hun ervaringen met vaccins en de behandeling van het post-vaccinaal syndroom.
Bijna vijftien jaar later is het nu. Terugblikkend bestrijdt hij dat hij een obsessie heeft met vaccins. “Dat is niet waar. Ik ben praktisch ingesteld. Ik wil iemand beter maken. En het kan mij niet schelen of het aan een vaccin ligt, of aan iets heel anders. Maar wanneer een gezondheidsprobleem is ontstaan tijdens een periode van vaccineren of daarna, is het PVS een serieuze optie. Ik start dan een behandeling met een verdund en gepotentieerd vaccin. Wanneer de klacht vervolgens afneemt of verdwijnt, staat de diagnose vast: PVS.”
Heilige koe
Desondanks is Smits nog steeds een roepende in de woestijn. “Praten over bijwerkingen van vaccins en schade op de lange termijn is taboe in Nederland. En dat taboe is nog even groot als toen ik begon. Vaccinatie blijft een heilige koe, waar je omheen moet rijden en nooit aan mag komen.”
Toch zegt hij een kentering waar te nemen: “Mensen zijn kritischer geworden ten aanzien van vaccins. De groep die er bewust voor kiest hun kinderen later te vaccineren, zoals ik adviseer, en dit eventueel te begeleiden met homeopathische verdunningen, is groter geworden. Maar als je kijkt naar de overheid of de instanties die het Rijksvaccinatieprogramma uitvoeren, dan is er helemaal niets veranderd.”
Smits laat zich niet ontmoedigen. “Ik ga door met mijn werk en het publiceren van gevalsbeschrijvingen.” In de loop van 2009 zal zijn boek over autisme verschijnen. “Daarin staat veel over het ontstoren van vaccins: hoe dat werkt en hoe kinderen daarvan opknappen. Anderen mogen op basis daarvan zelf hun conclusies trekken. Ik ga meer laten zien hoe je de ellende weer kunt oplossen en minder op de barricaden.”
Het Post-Vaccinaal Syndroom (PVS) is volgens verschillende artsen een ziektebeeld dat bestaat uit een groot aantal symptomen die worden veroorzaakt door inentingen. Dit kunnen acute klachten zijn (koorts, stuipen). Maar ook chronische klachten (allergieën, epilepsie en gedragsstoornissen). Het ziektebeeld wordt erkend door antroposofen, homeopaten en natuurartsen, maar daarbuiten niet.
“Een behandeling als een olievlek”
Maagzuurremmers behoren tot de meest voorgeschreven geneesmiddelen in ons land. Dat is nu zo – dat was twintig jaar geleden zo. Maar na een ingreep van natuurarts Hans van Montfort konden ze ermee stoppen.
Een scheurtje in het middenrif (ook wel maaghernia genoemd) kan ervoor zorgen dat maagzuur makkelijk de gevoelige slokdarm inloopt. Het enige wat helpt is maagzuurremmers slikken of een operatie laten uitvoeren (waarvan de uitkomst niet echt is te voorspellen). De natuurarts Hans van Montfort uit Maastricht past echter al twintig jaar een andere, osteopathische techniek toe bij deze maaghernia. In twee minuten ‘drukt’ hij de maaghernia weg.
In 1998 gaf Van Montfort ruchtbaarheid aan deze unieke techniek. Het leidde tot een stormloop op zijn praktijk. “We kregen gigantisch veel reacties”, vertelt hij meer dan twintig jaar na dato. “Ik had nog nauwelijks tijd om iets anders te doen dan maagpatiënten.”
Overgewicht
Door al die mensen en behandelingen kreeg hij meer inzicht in de maagproblematiek. “Het viel mij op dat de meeste mensen goed geholpen waren met een tot drie manipulaties, want het wil nog wel eens terugkomen. Maar er waren ook mensen die níet reageerden op de behandeling. Maar waarom?”
Langzaam kreeg hij ook deze groep in kaart. “Het bleek dat zij een te hoge druk hadden in de buik, door verkeerd tillen bijvoorbeeld. Of verkeerd hoesten of overgewicht. Ook een voedselintolerantie of een bacteriële overgroei in de dunne darm bleken oorzaken. Hen kon ik voor een groot deel op andere manieren helpen, door voedingsaanpassingen of hulp bij afvallen.”
Inmiddels is hij lang niet meer de enige behandelaar die bedreven is in deze osteopathische techniek. “Ik heb er cursussen in gegeven, aan natuurartsen en therapeuten. Honderden behandelaars zijn bijgeschoold.”
De behandeling breidde zich in de afgelopen tien jaar als een olievlek uit. “En dan rustig van 300 kilometer ver.”
Opnamelijst
Van Montfort vermoedt dat van de talloze gebruikers van maagzuurremmers een aanzienlijk deel baat zou kunnen hebben bij de eenvoudige techniek. “Toch wil het maar niet doordringen in de reguliere geneeskunde. Enkele jaren terug had ik contact met een gastro-enteroloog in opleiding, van een academisch ziekenhuis. Een patiënt stond op de opnamelijst om geopereerd te worden voor dit probleem, maar nadat hij bij mij was geweest had hij geen klachten meer. Die arts belde mij op: ‘Heb je meer van die patiënten?’ Ik zei: ‘Mijn kaartenbak zit er vol van’. Hij wilde daar graag onderzoek naar doen. Ik vertelde dat hij welkom was. Hij moest het alleen nog met zijn hoogleraar overleggen. Nooit meer iets van gehoord.”
Van Montfort vermoedt dat de reden waarom “ongetwijfeld te maken heeft met de manier waarop binnen de reguliere geneeskunde wordt aangekeken tegen natuurartsen”. Toch ziet hij de toekomst op dit punt met vertrouwen tegemoet. “Mijn praktijk is verhuisd en zit nu naast het Academisch Ziekenhuis Maastricht. Dat bevalt prima. Er komen nog geen verwijzingen, maar er is nu contact mogelijk. En dat is al een hele stap voorwaarts. Ik ben daarom optimistisch.”
Als er een scheurtje in het middenrif ontstaat, wordt een stukje van de maag via de opening in de middenrifspier richting de borstholte geduwd. Het gevolg: de sluitspier van de maag naar de slokdarm werkt niet meer goed. Het maagzuur kan makkelijk de gevoelige slokdarm inlopen. Dit is vaak zo vervelend dat velen van hen maagzuurremmers moeten slikken. Soms rest alleen een operatie, waarvan de uitkomst niet echt is te voorspellen.
Candida:
- De praktijk van natuurarts Titi Koolsbergen in Den Bosch is te bereiken via tel. 073 – 614 94 99.
- De plantaardige werkzame stoffen in Kolorex Intestinal Care (capsules) en Kolorex Intimate Care (vaginale crème) verzorgen via werkzame stoffen voor het delicate evenwicht in de bacteriehuishouding www.gezonddirect.nl
PVS:
- De Nederlandse Vereniging Kritisch Prikken, www.tinussmits.nl.
- Recentelijk is een tweede deel van ‘Who’s afraid of Tinus’ van Paula Rennings uitgekomen. Kijk op: www.ppdocu.com
HPU:
- KEAC: www.keac.nl.
- Het boek HPU, en dan? Klachten en ziekten als gevolg van ‘pyrrolurie’ kost € 19,95 (incl. verzendkosten) is te bestellen bij het KEAC, tel. 0495 – 45 14 28 of info@keac.nl
Maaghernia:
- www.cigmtr.nl